Georgia’s Horse is de Texaanse zangeres Teresa Maldonado. Haar nieuwe album Weather Codes is de opvolger van debuut The Mammoth Sessions uit 2009. Teresa schreef de nummers voor Weather Codes toen ze in een moeizame relatie zat. Ze schreef meer dan veertig songs, waarvan er uiteindelijk de veertien overbleven die nu het album vormen. Die relatieproblemen zijn te horen op de plaat, met liedjes die louter treurig, spookachtig en eenzaam klinken.

De oorspronkelijke nummers zijn geschreven op een oude, valse piano en vervolgens is er weinig aan de nummers geschaafd voor het eindproduct. Wellicht dat dat Weather Codes nog intenser en dieper maakt. Neem opener Apple, een traag bluesnummer inclusief snerpende mondharmonica en huilende violen. Maldonaldo’s stem klinkt doorleefd, wat het nummer alleen maar ten goede komt. In liedjes als A Long Ride Home en Fancy wordt er een stuk zoeter gezongen en losjes op de toetsen geplingeld.

The Millers bevat licht irritant op de achtergrond piepende mondharmonica’s, wat een beetje afleid van het op zich mooie op akoestisch gitaar gespeelde lied. Ginger klinkt een beetje als een lied van My Brightest Diamond. Naast de vioolpartijen zijn er Arabische klanken hoorbaar. Teresa’s stem klinkt hier ronduit creepy. Het smekende The Bullet Sinks is het hoogtepunt ofwel emotionele dieptepunt, zo lijkt het. Je kunt Teresa’s tranen bijna proeven.

Andere prachtige songs zijn het sfeervolle Westlake, de hypnotiserende track Thistlebomb en Weather Codes Part 3. Niet alle songs zijn even boeiend, zo zijn songs als Strep Throat, Six en Pram zo weer vergeten. Dat neemt niet weg dat Maldonado duidelijk haar hele ziel en zaligheid in de liedjes heeft gelegd. Het is geen makkelijke plaat, maar als je ervoor gaat zitten, word je beloond met een diep kijkje in iemands gepijnigde ziel.