“Comin’ up the hard way”, Genya Ravan schreeuwt het uit in de openingstrack van haar nieuwe langspeler. De uit Polen afkomstige Genyusha Zelkowitz overleefde de holocaust en verzeilde met haar overblijvende zuster en ouders als vluchtelinge in 1947 op Ellis Island. In New York veranderde haar moeder de Poolse naam van haar dochter in Goldie.

In ’62 debuteert Goldie in The Lollipop Lounge in Brooklyn, zingt doowop bij The Escorts  die ze snel verruild voor stevigere rock bij The Gingerbreads. Met dat vroege vrouwelijke rockbandje toert ze aan de Europese overkant van de Oceaan met The Rolling Stones, Yarbirds en Kinks. Het kwartet van Goldie zal later vrouwenbands als Fanny en Isis inspireren.

Met haar krachtige, rauwe stem figureert ze in de tweede helft van de jaren negentig als zangeres Genya Ravan bij Ten Wheel Drive, fusion rockjazz pioniers. In de jaren zeventig  wordt ze als de nieuwe Janis Joplin ingehaald. Na enkele wisselvallige langspelers waarvan we vooral het uit 1974 daterende Goldie Zelkowitz onthouden, neemt ze in volle de new wave periode  het heft in eigen handen met Urban Desire en het uitsluitend met eigen werk opgebouwde And I Mean It!

Ondertussen werkt ze als producer voor The Dead Boys en andere punkrockers, ze ondersteunt  Ronnie Spector bij haar comeback in de jaren tachtig. Dat werk achter de schermen overschaduwt  lange tijd haar eigen output. In 2001 was er het verrassende For Fans Only! en nu wordt er een opvolger losgelaten.

Een moeilijke jeugd met ouderlijke conflicten, de vlucht uit een gearrangeerd huwelijk Ravan overleefde alcohol- en drugsverslavingen en kanker, dat laat zijn sporen na.De heftige openingstrack Coming Up The Hard Way maar ook de overige tracks refereren vooral naar de grauwe realiteit van het leven van een jonge vrouw in de onderbuik van de New Yorkse muziekscène.  Vanaf het op ruige riffs geënte, op eigen, onaangename ervaringen in CBGBS gebaseerde Don’t Go In The Bathroom tot  Fool For A  Pretty Face beleef je een rondrit op een helse rollercoaster die heen en weer pendelt van punkrock, powerpop, naar Spectoriaans getinte ballades met herkenbare echo’s uit de jaren zestign zonder ergens in vrijblijvendheid te verzanden.

De zangeres is ondertussen op gezegende leeftijd op maar blijkt in de herfst van haar leven nog uitermate dynamisch. Tussen vlijmscherp persoonlijk compromisloos rockend werk ontwaren we Pump It Up van Costello naast een beklijvende interpretatie van Fooled You This Time. De R&B kraker van Gene Chandler klinkt nog flamboyanter met de markante rafelige gebroken zang die eveneens de pianoballade Hard Way Out kleurt.

De wrange bluesy soul van het expliciete Just Wanna Feel Good, of When I’m Away from You de in countryneske twang gedipte ballade van Frankje Miller het gaat Ravan nog moeiteloos af. Het fel bijtend, met blazers ondersteunde, Fool For A Pretty Face stamt uit de archieven van Humple Pie en  wordt door Ravan’s verschroeiende, aan Steve Mariott herinnerende uithalen, gedebiteerd. Verassende terugkeer van een veelzijdig rock‘n roll icoon.