Geir Sundstol
Langen Ro
Wat een heerlijk album is Langen Ro weer geworden. Gitarist, multi-instrumentalist en instrumentenverzamelaar Geir Sundstol heeft in totaal aan meer dan tweehonderdzestig albums als sessiemuzikant (van A-Ha tot Nils Petter Molvaer) een bijdrage geleverd. Waanzinnig, zeker ook als je erbij rekent dat hij nog maar pas – vorig jaar – zijn solodebuut vierde. Daarmee trad hij voor het eerst uit de schaduw van zijn bekendere sidemen. Hij zag zich ervoor beloond met lovende reviews en een nominatie voor de Noorweegse Grammy (Spellemanspris heet het ginds).
Grote moeilijkheid is dat dit alweer geen album is dat een miljoenenpubliek zal bereiken. Ten onrechte, want Sundstol levert met dit album een pracht van een prestatie. In tussentijd zit een muzikale wereld verborgen die zich in acht tracks aan de aandachtig luisterende muziekfan prijsgeeft.
Sundstol zelf zocht en creëerde “underwater music”. Daaronder valt een sfeervolle muzikaliteit te verstaan die zich niet zo gemakkelijk laat beschrijven. Nu, de tracks werden zonder al te gek veel poespas opgenomen in St James Church in het centrum van Oslo. We stellen het ons zo al voor: Sundstol in een klein kerkje met een ontelbaar aantal muziekinstrumenten rond zich. Waarom een kerkje en geen studio, vraagt u zich misschien net als ons af. Het voor de hand liggende antwoord is: omwille van het erg warme geluid dat je niet in een studio voor elkaar krijgt.
En zo komt het dat in de loop van enkele dagen Sundstol dit prachtwerkje voor elkaar kreeg. En dat heeft deels te maken met de nogal ijle ambientsfeer die rond het album hangt. Als geluidsingenieur vertrouwde hij Bard Ingebrigtsen. En ook al is het strikt genomen een soloalbum, toch kan Sundstol haast niet anders dan wat eersteklasmuzikanten op te trommelen, zoals onder meer keyboardist David Wallumrod (Spirit In The Dark, Needlepoint) en drummer Erland Dahlen (Nils Petter Molvaer) die ook al op voorgang Furuland te horen was. Daarnaast zijn er gastrolletjes voorzien voor Nikolai Eilertsen op bas (Moster, Elephant 9, Band Of Gold), drummer Martin Langlie, vioolspeler Erik Sollid (Valkyrien) en percussionist Martin Winstadt (Bernhoft). Zodat er alsnog een heel ensemble rond Sundstol te vinden is, ook al neemt die de leidende rol hier op zich.
Het album heeft een erg organische en bovenal bijzondere warme klank. Te situeren ergens tussen instrumentale folk, impro en jazz. Acht kleine miniatuurtjes, kleine atmosferische klanklandschapjes die deel uitmaken van een erg fraai, naar cinema neigend geheel. En met een track als Tony’s Theme, waarop Sundstol iets te gek doet met de classic Moroder tune uit Scarface, besef je dat hier muziek van een hogere orde opduikt. Niet voor de hand liggend om de synths uit het origineel weg te denken, maar Sundstol en co slagen er meer dan degelijk in.
Het geeft goed aan hoe deze bende een erg rijp en intelligent album in elkaar steekt, zonder zich er nadrukkelijk voor op de borst te willen slaan. Integendeel, de kans is best groot dat Sundstol en co heel timide blijven bij deze fantastische prestatie. De grootste sterkte is hier dan ook net het subtiele. . En dat uit zich ook in de erg sobere hoes die een waterrijk natuurlandschap toont.
Meesterlijk, zoals onder meer blijkt uit Los waarbij Sundstol (op pedalsteel, zessnarige bas en Moog MiniTaur) en Wallumrod (klarinet, piano, gefluit) elkaars talenten verrijken. Overigens is het best te lovenswaardig dat Sundstol de vele instrumenten die hij verzamelt (o.a. National Duolian, Shankar Guitar, xylofoon, basdrum,..) ook bespeelt of op zijn minst leert bespelen. Maar ook volledig solo, zoals tijdens Rok en Baris weet hij indruk te maken.
Langen Ro blinkt uit in een haast onevenaarbare, evocatieve kracht. Laat u dan ook probleemloos tot deze muzikale reis verleiden, want dit soort muziek is wat ons betreft tijdloos en verdient het bij uitstek om ten alle tijde gewaardeerd en geprezen te worden.