Tien jaar geleden bestormde de toen 27-jarige Gavin Degraw voor het eerst de hitlijsten met Chariot. Op Make A Move, zijn vijfde album, laat hij nu horen dat hij op zijn 37-ste zijn wilde haren absoluut nog niet kwijt is. De onderwerpen seks en drank komen vaker voor dan op zijn vorige albums. Hij zingt bijvoorbeeld over een avond waarop hij alles deed wat god verboden heeft en over een vrouw waar hij graag een wilde nacht mee wil beleven. Zijn teksten zijn dus wat rauwer geworden. Hij bezingt meer zijn eigen gedachten en dingen die hij zelf heeft meegemaakt.

In een interview bij het 3fm-programma That’s Live vertelde Degraw hij dat hij nu meer durft, omdat hij zekerder is dan ooit tevoren. Hij heeft meer zelfvertrouwen en durft zichzelf meer bloot te geven. Op vorige albums liet hij zichzelf minder zien, omdat hij toen vooral alleen schreef. Volgens de Amerikaan dwingen de mensen waar hij nu mee schrijft hem tot het opschrijven van zijn eigen gedachten. Dat is hoorbaar. Wie het album beluistert komt een stapje dichterbij Gavin Degraw.

Muzikaal wijkt Make A Move niet heel veel af van zijn voorgangers en daarmee speelt Gavin op safe. Dat is in dit geval niet erg. Hij is bezig met het zoeken naar perfectie in zijn stijl. Hij probeert om de manier te vinden hoe hij het best is in de muziek die hij maakt. Dat resulteert in een album met bijna geen uitglijders. Ieder liedje heeft wel iets waarvan je zegt: “Ik luister er nog een keer naar.” Alle liedjes zijn hoorbaar met veel liefde gemaakt en tot in de kleinste puntjes afgewerkt. De beste nummers van het album zijn Finest Hour, Heartbreak en Best I Ever Had (hieronder te beluisteren).

Het album heeft een paar minpunten. Zo zijn de nummers soms onnodig opgeblazen. De muziek eromheen is te bombastisch. Bijvoorbeeld bij het nummer Leading Man gaat het de mist in. Het nummer is te groot opgezet waardoor de tekst verdrinkt in het muziekgeweld. Een ander punt is dat fans die de vorige cd’s van Gavin Degraw hebben gekocht vanwege de rustige liedjes van een koude kermis thuiskomen. De enige nummers die in de buurt komen van zijn langzame repertoire zijn Who’s Gonna Save Us en I’m Gonna Try en dat is jammer. Het laatste negatieve punt hangt hiermee samen. Doordat er weinig tempoverschillen in het album zitten is het meer van hetzelfde. Als je het album op de achtergrond hebt dan lijkt het wel heel erg op elkaar.

Al met al heeft Gavin Degraw met Make A Move een goed album afgeleverd. Hij laat meer van zichzelf zien en zijn liedjes zitten beter in elkaar dan ooit tevoren. Toch lijken de nummers wel op elkaar en dat is jammer. Daar moet hij voor opletten bij volgende albums. Hij zal toch een klein beetje moeten vernieuwen om ervoor te zorgen dat het geen trucje gaat worden.