Een kort openingsapplaus en dan is de band onderweg. De gitaar stoomt in de handen van Gary. Peter Rees is een solide bassist die met Vic Martin op toetsen en Steve Dixon de perfecte kompanen vormt voor maestro Moore deze avond in de Islington Academy in Londen.

Het is 2 december 2009 en Gary is nog niet bezig met zijn terugkeer naar zijn stevig rockende en Keltische kant, integendeel, net zoals de tap die avond stroomt, zo stroomt de blues door het hele optreden. De man uit Belfast laat horen te weten waar John Mayall, Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton hun blues vandaan halen. Zijn gretigheid en zijn vuur stoken het bluesvuur deze avond hoog op. Opener Oh, Pretty Woman laat Gary bijna nonchalant klinken, zeker als hij de eerste tussentijdse solo bijna achteloos lijkt in te zetten, maar hoe anders wordt het als hij voor de tweede keer een solo induikt. Om je vingers bij af te likken, zo heerlijk is die tweede solo. Heerlijk samenspel met Peter, Vic en Steve maken het nummer af. Geen kleine jongens, de muzikanten waarmee Gary zich hier omringt. Dat merk je aan alles.

Bad For You Baby laat de swing- en shufflekant van de band goed naar voren komen. Als Gary dan aftelt voor Down The Line laat de band horen dat er naast Rory Gallagher echt nog een andere Ierse gitarist is die de dampende blues bezieling en leven geeft. Heerlijk om te luisteren naar Gary die hier country en blues samen laat gaan met de rauwheid van punk alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Het energieniveau van dit nummer ligt hoog, het ligt buitengewoon hoog. De gretigheid, dat enthousiasme, dat heeft de hele band de hele avond. Je hoort het ook terug in Since I Met You Baby. De fills van de drums, de speelsheid van de toetsen en voortdurend die strak spelende bas en dan die solo van Gary, zo eentje waarvan je je afvraagt, waar gaat die solo met Gary naar toe? Terwijl je weet, terwijl je voelt dat Gary natuurlijk die solo en het nummer tot een fraai einde brengt. En zo gebeurt het ook.

De oorspronkelijke versie van Have You Heard werd door ene Eric Clapton ooit gespeeld en bepaald met verve, zeker wel, maar deze uitvoering van Gary Moore mag er meer dan zijn. De manier waarop Gary in dit nummer zowel vocaal als met zijn gitaar gevoel tot uiting brengt: heel erg mooi! Een subtiele opening brengt ons vervolgens in een tragere uitvoering van het ijzersterke Otis Rush nummer All Your Love dan we kennen van zijn album Still Got The Blues. Hoor eens hoe de ritmesectie hier de tegenhanger vormt van het gitaarspel van Gary. En ja, natuurlijk duikt Gary weer zo’n overheerlijke solo in. Hoewel niet iedereen even gecharmeerd is van de stem van Gary, past zijn stem wonderwel bij deze muziek. Halverwege nog maar net én dan al zoveel om te genieten. En ja, dan komen nog prachtnummers als Still Got The Blues en Parisienne Walkways. Vooral ook in dat ijzersterke titelnummer van zijn eerste bluesalbum klinkt zijn stem fenomenaaal.

Het album is een feest om te beluisteren. Van begin tot einde. Als je ook maar een beetje van blues houdt of juist van de warme gitaarklank van Gary, dan is dit de ideale introductie in de blueswereld van Gary. Het maakt niet uit of jouw kennismaking met de Ier dateert uit zijn tijd bij Jon Hiseman, zijn samenwerking met Phil Lynott, zijn af en aan lidmaatschap van diens Thin Lizzy, zijn hardrockperiode, zijn periode met Bruce en Baker of juist zijn bluestijd: dit is een album dat ons Gary Moore in alle authenticiteit laat horen, met een band die klinkt als een klok en die, net als Gary, deze avond erg geniet van wat ze aan muziek brengen en van het effect dat hun muziek op het publiek heeft.

Woorden zijn slechts woorden. Dat mag zo zijn. Maar doe jezelf een plezier en luister gewoon eens naar I Love You More Than You’ll Ever Know, niet een klassieker van de hand van Gary, maar een nummer van Donny Hathaway. Waar je Gary Moore ook van kent, als dit nummer niet bij je binnen komt, qua zang of qua gitaar, dan is dit album niet voor jou. Als dat wel zo is, dan kun je dit nu mogelijk al niet meer lezen. Wat een emotie, wat een beleving, wat een klasse. Gary Moore, dit album brengt je weer even bij ons terug. Dank je wel, maestro, voor alle fraais en emotie die je met je stem en met je gitaar met ons wist te delen. Als je van Gary één live album in huis moet hebben, laat het dan deze puike registratie zijn: geweldige live plaat! Meer horen van Gary? Neem dan de tijd om eens in Blues And Beyond te duiken; een meer dan fraai overzicht van het latere werk van de sympathieke Ier.