Hij is bovenal bekend als stichtend lid van The Jayhawks en ging na het vertrek van Mark Olson  verdienstelijk verder met recent nog het fijne OXO.  Daarnaast zette Gary Louris Smog Golden op, een superformatie met leden van Soul Asylum, Wilco, The Replacements en andere good folks uit de Minneapolis scène. In 2008 was er Before The Flood, een duo-propject met Olson en hetzelfde jaar debuteerde hij onder eigen naam met Vagabonds.

 “Almost Home”, horen we Louris  zingen op de opvolger, in zijn kelderstudio experimenteerde hij al een tijdje met de digitale mogelijkheden en probeerde hij vocoder, synthesizers en elektronica uit, dat is duidelijk hoorbaar op de vooraf uitgebrachte single New Normal , een warme oproep om van ieder moment optimaal te genieten, de song dateert uit 2009 maar blijft  meer dan ooit toepasselijk in deze onzekere pandemie tijden.

Passages zoals, Living in Between, White Squirrell en bovenal Follow Me en  Too Late The Key kunnen zo in het repertoire van The Jayhawks. De huidige versie dan, hoewel Louris naast de integrale instrumentatie de melodieuze achtergrondzang meer dan voortreffelijk invult, missen we de interactie en ongeëvenaarde harmoniezang van Olson.

Anderzijds is dit een muzikaal statement van Louris met uitgesproken persoonlijk songwerk. Mr. Updike  beschrijft het eenzame schrijversbestaan, hij eert met verwijzingen naar Harry Angstrom, een sleutelfiguur in The Rabbit reeks, John Updike. Louris verzeilde overigens via die betreurde Amerikaanse auteur en Pulitzer laureaat bij de Franse novellist Marcel Proust  die de titelsong van het recentste Jayhawks werk Paging Mr Proust inspireerde.

Jump for Joy, blijkt in tegenstelling tot de titel niet bepaald een vrolijke song. Somberheid klinkt nog sterker door in Dead Men’s Burden, een op pianotonen evoluerend epos met essentiële bedenkingen over het leven dat we leiden en zo’n acht minuten in beslag neemt,  Die zijn overigens welbesteed bij dit, in een artistiek ontwerp van zoon Henry Louris verpakte, werkstuk.