Mooi en ingetogen akoestisch gitaarspel, goede teksten en een zeer indringende zang, dat zijn de eerste drie kwalificaties die opkomen bij het horen van Strange Tourist, het nieuwe album van Gareth Liddiard. Het kan zijn dat de naam je wat zegt, hij is namelijk alweer een tijdje frontman van de  Australische band The Drones. Met dit album laat hij horen niemand anders nodig te hebben, om hele goede, oprechte muziek te maken.

Verwacht geen platte liefdesliedjes, alle acht nummers gaan over meer dan dat, Liddiard laat horen politiek en maatschappelijk erg betrokken (lees: kritisch) te zijn. Verwacht ook geen vrolijke deuntjes, het album ademt een sfeer in mineur uit. Tot slot, verwacht geen keur aan begeleidende instrumenten, Liddiard doet het allemaal zelf: één man, met zang en gitaar. Who needs more? In dit geval niemand, hier geldt less is more, het maakt het tot een prachtig album.

Mensen die vaker mijn recensies lezen hadden misschien wel iets anders verwacht: kritiek op het aantal nummers. In dit geval maakt dat niets uit: het kortste nummer duurt 4’52”, het langste nummer 16’12”, de totale lengte is toch zo’n 68 (erg mooie) minuten. Voor liefhebbers van de meer neerslachtige singer-songwritermuziek is Strange Tourist meer dan de moeite van het aanschaffen waard!