Wat een ongelooflijk spannend en sprankelend popalbum is het nieuwe album van Gabriel Rios. Waar zijn debuut opvallend en sterk was, en de opvolger het alom moeilijke tweede album, ademt The Dangerous Return alles wat Rios’ muziek zo ongelooflijk aantrekkelijk maakt.

Natuurlijk kennen we Gabriel Rios in Nederland allemaal van de prachtsingle Broad Daylight, afkomstig van zijn eerste album Ghostboy (2006). Het werd niet alleen een grote hit maar later ook nog eens, voor de eeuwigheid vastgelegd in een sinaasappelsapreclame. Het is zo’n song die net als Jose Gonzales Heartbeat, die voor een Sony reclame werd gebruikt, via een reclame een absolute evergreen is geworden. Het debuutalbum vond vervolgens al snel een groot publiek. Vervolgalbum Angelhead was niet echt het gedroomde vervolg. Alsof Rios door het succes van zijn debuut vond dat hij echt een andere kant op moest maar niet wist hoe. Drumcomputers domineerden het album en de melodieën waren gewoonweg minder sterk als op de eersteling.

Met het uitdagend getitelde The Dangerous Return maakt Rios zijn absoluut beste album. Ongelooflijk hoe hij als songschrijver is gegroeid en hoe divers zijn songs zich op het album openbaren. Een enorm palet aan muzikale kleuren vinden op het nieuwe album hun weg in adembenemende songs. Op een album dat gaandeweg de songs vloeien alleen maar spannender en mooier wordt. Vooral als in songs als het wonderschone Tidal Wave, het titelnummer en Gulliver de orkestraties opduiken. Ongelooflijk hoe arrangeur Wim de Wilde de songs met briljant gekozen arrangementen weet aan te vullen tot de prachtigste songs die we dit jaar gehoord hebben. Vooral in het sprankelende Tidal Wave laten Rios en de Wilde horen voor elkaar gemaakt te zijn. Op basis van die song zou je hopen dat ze een heel album samen gaan maken.

Eerste single Dauphine is een erg mooi visitekaartje maar op het album staan juist met, het eerder genoemde, Tidal Wave, het met de jaren ’50 sfeertje opgesierde Orion (..I met her in the mensroom….), Straight Song, het zeer fraaie afsluitnummer Old Shoes, nog zo veel andere prachtsongs. Juist ook de grote variëteit in muzikale invalshoeken maakt The Dangerous Return zo’n geweldig album.

Rios nam de songs in eerste instantie alleen op en vroeg daarna pianist Jef Neve en drummer / percussionist Kobe Proesmans, al jaren de beste muzikanten van België en zijn vaste begeleiders van de laatste 2 jaar, de songs in te kleuren. De 2 muzikanten leveren een geweldige prestatie en maken de songs van Rios nog beter en rijker. De samenwerking tussen Rios en Neve beleeft een hoogtepunt in albumafsluiter Old Shoes. Net als op het fraaie duo album For All We Know, met jazzzanger Jose James, weet Neve steeds exact de juiste toon en emotie te vinden. Maar ook in de andere songs levert Neve de juiste klassieke en filmische elementen aan. Proesmans is onberispelijk en rijk in zijn percussie en drumwerk.

The Dangerous Return is zo’n popalbum dat je maar weinig hoort. Ambitieus van toon en briljant in uitvoering.