Voetjes van de vloer bij een kruising tussen de Grootsten van de Synthesizer Wereld en dampende krautrock? Zoek niet langer en haal Fujiya & Miyaga uit Brighton in huis. Groove alom, grossen dikke disco-dansvloervullers tekenen present op deze verzameling van drie 12’ EP’s.

Elf tracks lang dartelen F&M speels door het spetterende idioom van hun filterbanken en vintage klinkende synths. Stereosweeps schieten als laserstralen in het rond en volvette bassynths lijken direct uit het oeuvre van Jean Michel Jarre gestapt. Een zweem van grootsheidwaan (met dikke tongue in cheek) waart rond, maar die wordt ingekapseld door een uitgebeende vorm die post-punky aanvoelt: alsof Talking Heads of WIRE niet ver weg zijn. Maar dan natuurlijk wel afgevuld met de nodige handclaps en zwoel geheugwieg in de ritmiek: als een LCD Soundsystem via Düsseldorf, want het is toch vooral de jammy, psychedelische, van-geen-stoppen-wetende krautrock die de boventoon voert.

Het kwartet uit Brighton draagt zijn invloeden zonder enige schaamte trots op de schouders. En heft ze op het schild. Met een fikse dot neon eromheen. En een spotlight erop. Toch is deze LP geen retro fetish party. De hooks zijn daarvoor te scherp, het tempo te vilien je adrenaline omhoog jakkerend. Zeg maar gerust: al die invloeden beperken F&M geenszins; eisen hier geen blinde loyaliteit aan wat was, maar zorgen juist voor eindeloze snelwegen waarover de vier met het cabriodak open cruisen langs Donna Summer en post-goth, even een slippartij meemaken waarbij Kraftwerk én Joy Division worden aangetikt en Hot Chip en Cold Cut rechts Soft Cell voorbij jakkeren. Cocky bovendien, sexy wonky en gewoonweg om op te vreten zo lekker.