Wat hebben we een zwak voor muzikanten die een eigen persoonlijkheid naar voren schuiven. Dat is helemaal het geval bij Zonder Webben, een volledig geïmproviseerd album waarbij Frederik Leroux, hier te horen op (geprepareerde) elektrische gitaar, en multi-instrumentalist Kris Vanderstraeten (percussiedrums, horizontale elektrische gitaar, kleine jachthoorn en objecten) samenwerken.

Dat levert een best ongewone release op, dat meteen al opvalt door die aparte hoes, maar het in wezen vooral moet hebben van de combinatie klankenspel en abstractere ideëen. Zo wordt de zoektocht van het duo Leroux/Vanderstraeten versterkt door een citaat van Herakleitos: “what was scattered gathers / what was gathered blows away”. Daarmee suggereert het duo tijdelijkheid, het komen en weer gaan van de dingen. Zoals eb en vloed elkaar beurtelings afwisselen, een soort van natuurlijke harmonie en evenwicht.

Zonder Webben, opgenomen door Christophe Albertijn in de Les Ateliers Claus waar ze weleens meer bijzondere artiesten (o.a. Han Bennink, Thurston Moore,..) uitnodigen, is bij uitstek een echt oorspronkelijk album en biedt de luisteraar het resultaat van een creatieve zoektocht met de interactie en dialoog tussen beide muzikanten als kern. Uit via Aspen Edities, waar ze een al te fraaie back catalogue aan het uitbouwen zijn. Check gerust het duoalbum dat Frederik Leroux maakte met sparring partner Ruben Machtelinckx (When The Shade Is Streched) of Veder (Evergreen), het project van Niels Van Heertum.

In een kleine veertigtal minuten hoor je hoe beide muzikanten behoedzaam en voorzichtig, haast op de tast, tewerk gaan om een heel eigen geluidsuniversum te scheppen. Dat levert een hoogst opmerkelijke release op die we moeten koesteren, zeker in tijden waarin commerciële druk al te moordend is. Zonder Webben claimt volop artistieke vrijheid, maar is zeker niet pretentieus. Integendeel, het is net een heel gedurfd album waarbij beide muzikanten zich volledig laten leiden door hun emotie, instinct en intuïtie, wat natuurlijk niet zonder risico is.

Dat leidt onder meer tot gekke en speelse titels als Lui Uil of Druppels en Knuppels, die onderdeel zijn van een breder geheel dat zich kenmerkt door weerbarstig en grilllig onderzoek naar de verhouding tussen klank en gevoel, naar het spanningsveld tussen rede en emotie. Het staat mijlenver weg van een popliedje of een rocksong, zeg maar. Maar wat is het fascinerend om beide muzikanten te volgen in hun improvisatiedrift, zoals onder meer blijkt uit de transcendentale magie van Het Schuim Op De Golven die de eerder chaotische voorgangers Wonderwel en Lui Uil opvolgt, alvorens het alweer ongrijpbare Druppels En Knuppels opduikt.

Dit zijn twee muzikanten die een héél knappe dialoog met elkaar aangaan. Het meest kenmerkende aan Zonder Webben is dan ook het heerlijke evenwicht, met de nodige nuancering, maar vooral met ontzettend veel creativiteit en persoonlijkheid. Neem alleen al de manier waarop beide partijen elkaar de nodige ruimte laten of hoe ze elkaar complementeren, wat afsluitende diptiek Rrr/Liever Lag, een brok poëtische verstilling, mooi illustreert. Of anders verwoord: “what was scattered gathers / what was gathered blows away”.