Een Vlaamse r rolt voorin de mond, een Duitse r ligt achterin de mond en lijkt meer op een zachte g. In het Duits klinkt de lettercombinatie sch als een golf die het strand bereikt en ook de klank van een s heeft hier soms meer weg van. Dit zijn slechts een paar verschillen in uitspraak tussen het Vlaams en het Duits. Het valt dus eenvoudig te begrijpen dat de uitspraak van Jan van Elsacker niet 100% Duits klinkt, maar deze tenor komt wel zeer dicht in de buurt. In ieder geval zingt hij met veel overgave, gevoeligheid en op een heldere duidelijke manier. In combinatie met het bijzonder dynamische pianospel van Tom Beghin krijgt deze opname een geheel eigen karakter. Waar andere uitvoeringen wellicht wat afgevlakt en homogeen klinken, bevat deze uitvoering bijzonder veel spanning. De accenten in de muziek liggen op onverwachte plekken en de opname klinkt eerder helder dan dromerig en donker. De productie doet niets af aan het romantische karakter van de liederencyclus; de uitvoerenden zorgen voor een gedreven en atmosferische uitvoering. Met dit album heeft het in België gevestigde Evil Penguin Records Classics er een mooie aanvulling op hun toch al boeiende en opvallend uitgebreide catalogus bij.