×

Recensie

Pop

13 juni 2022

Florence & the Machine

Dance Fever

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Polydor

Dance Fever Florence & the Machine Pop 4.5 Florence & the Machine – Dance Fever Written in Music https://writteninmusic.com

Het is een vaststaand feit dat Florence Welch met haar bluessoul stem een overweldigende indruk achterlaat, maar live brengt ze pas echt hele volksstammen tot extase in beweging. Een ceremoniale hogepriester die betovert, overwint, hypnotiseert en wiens persoonlijkheid met een indigo paarse auraglans boven het podium zweeft. Ze bekeert, overtuigt en is een hemelse verschijnsel welke de kerkelijke gospel overstijgt. Florence Welch heeft iets magisch, theatraals, liefs, onschuldigs en kinderlijks. Met de eerste You’ve Got the Love klanken raakt ze mij diep in de ziel, zoveel emoties, zoveel liefde en zoveel overtuigingskracht zit er in die track.

Lungs is het droomdebuut, Ceremonials heeft diezelfde gedrevenheid en staat op gelijke hoogte. Met How Big, How Blue, How Beautiful bewijst ze dat ze met gemak een rockplaat kan afleveren, al mist deze die magie van de voorgangers. High as Hope is zwaar, intiem en lichtelijk sober. Een volwassen clubplaat waarmee ze zich niet op de grote podia richt, maar juist klein vertrouwd de aandacht opvraagt.

Op 21 februari ontvangen fans thuis een soort van stijlvolle tarot kaart met daarop een in middeleeuws kostuum poserende Florence Welch, gesigneerd met het woord King. Dezelfde foto verschijnt op de Billboards en sociale media, gevolgd door de gelijknamige single welke een dag later het licht ziet. Een uitgekiende marketingtruc, waarmee de band zichzelf weer op de voorgrond plaatst. Florence & the Machine is terug, na een vierjaarlijkse bezinningsperiode verschijnt op 13 mei 2022 Dance Fever, de vijfde studioplaat.

De albumhoes heeft iets evangelisch maagdelijks, maar ook iets duisters onheilspellends. Exorcistische waanhandelingen en religieuze bezetenheid. Rituele duiveluitdrijving in comateuze hypnose. Dansen om te genezen, dansen om te bevrijden. De dansbare My Love chemie. Doorbreek de geketende pandemie denkbeelden door de oplossing op het persoonlijke vlak te zoeken. De ongestelde vragen worden fragmentarische zinsdelen welke zich uiteindelijk in compacte songs herenigen. Spiritueel? Jazeker! Sentimentele zielenknijperij? Absoluut! Maar vooral openhartig, soms confronterend, soms dagdromend, altijd inspirerend. Realistisch verhalend in kindvriendelijke sprookjesverpakking.

King, sterrenstatus opoffering voor de onvermijdelijke kinderwens. Wikken en wegen, argumenteren en nog meer argumenteren. Vrouwelijk verlangen in een overdosering aan rammelende eierstokken dramatiek. Florence Welch huilt, smeekt, treurt en valt aan haar eigen dierlijke kwetsbaarheid ten prooi. Loeizware nadreunende ritmes hameren op de emoties in, wat is een paradijselijk koninkrijk zonder opvolgende nazaten. En je komt tot de ontdekking dat Florence Welch gewoon een menselijk wezen is. King is het startpunt van de bedetocht welke uiteindelijk naar Graceland leidt om in de ingetogen slidegitaarkalmte Morning Elvis de ware koning te verwelkomen.

Vluchten om de depressies te baas te blijven. Vluchten om die vrijheid in muziek om te zetten. De vrijheid om sentimentele diepgang aan de buitenwereld te showen. Florence Welch haast zich in Free door het leven heen, op de hielen gezeten door elektrobeats, treurviolen en folky gitaarakkoorden. Overgave en acceptatie. En dan maakt de eerste lockdown een einde aan die vrijheid, de angst regeert. Onbeheerste Choreomania danswoede, door de pandemie ingekapseld. Manische bewegingsdrang, het ontvlambare gevecht. Florence Welch eist haar gewonnen terrein terug, de danskoorts is sterker dan het bijtende virus.

Na de grote explosie volgt de christelijke Back In Town stilte van eenzame verlate steden. The Big Apple in het rottingsproces. Puinruimende wederopbouw in The Bomb. En opeens valt alles op zijn plek. De toewijding, de berusting en het vermogen om met God in discussie te gaan, een compromis afsluitend. Gotische Prayer Factory, Girls Against God zelfreflectie. Uiteindelijk is de vrouw drager van het nieuwe leven en machtiger dan God. De vrouwenstem als het krachtigste wapen, in alle facetten aanwezig. De akoestische gitaren houden het klein en overzichtelijk.

Dream Girl Evil overbluft het #metoo gebeuren. Deze moedersoul is bloedeerlijk aardedonker. Pure dominantie, het goede in het kwade, het kwade in het goede. De eeuwige lijdensweg van de ondergeschikte vrouw. Klaar om het predicerende verzet te activeren. Grillige engelenzang en samenspannende gospelkoren. De wanhopige Heaven Is Here vreugdekreten, een adembenemende strop. Overwoekerde narcissen, het hardnekkige mineurstemmende toeschreeuwende Daffodil onkruid. Cassandra, het regerende geweten, leugens ontmaskerend, verbannen van de mensheid. Zichzelf blindelings voor het gelijk opofferend. Woorddoof en sprakeloos. Mythologie welke de analyserende kern van de waarheid openbaart. Florence Welch heeft zich jarenlang schuil gehouden, om dit meesterwerk te laten pruttelen en tot een kookpunt te laten komen. Amen.



  1. King
  2. Free
  3. Choreomania
  4. Back in Town
  5. Girls Against God
  6. Dream Girl Evil
  7. Prayer Factory
  8. Cassandra
  9. Heaven Is Here
  10. Daffodil
  11. My Love
  12. Restraint
  13. The Bomb
  14. Morning Elvis