Een grootse luisterervaring is het beluisteren van Promises, een samenwerking tussen de Britse Sam Shepherd, beter bekend als Floating Points, jazzlegende Pharoah Sanders en het London Symphony Orchestra.

Shepherd schreef een ruim 46 minuten durend ambitieus epos dat alles in zich heeft wat de titel aangeeft. Een langgerekte compositie vol mysterieuze ruimtelijkheid en een spirituele onderlaag die zowel vanuit het instrumentaria van Shepherd als compleet met de strijkers van The London Symphony Orchestra glorieert in emoties.

Promises duurde vijf jaar om te maken, iets wat het New Yorkse platenlabel Luaka Bop (opgezet door David Byrne, groot gemaakt door Yale Evelev) wel gewend is. De wel heel toffe verzamelaar Nobody Can Live Forever van  de Braziliaanse Tim Maia duurde 7 jaar om te maken, de ‘introductie naar het grote publiek’ van de Nigeriaanse muziekheld William Onyeabor zelfs 10 jaar! Steeds voorzien van schitterend artwork veroverden die albums de wereld.

Het eerste Floating Points album Elaenia (2015) verscheen in Amerika via Luaka Bop en de muzikale chemie met het label was gelijk daar. Waardoor ook de andere platen van Floating Points via Luaka Bop verschenen (in Europa verschijnen ze via Ninja Tune).

Shepherd is een muzikant die slecht muzikaal stil kan staan en één van zijn grote dromen was om met Sanders samen te werken. Hij had daarvoor natuurlijk wel muziek nodig die zowel aansloot op de legendarische spiritual jazz status van de man (hij was samen met Alice en John Coltrane vaandeldrager van de opkomst van de spiritual jazz).

Shepherd nam en kreeg de tijd om een omvangrijk muziekstuk te schrijven dat geheel naar zijn zin was. Uiteindelijk werd de muziek in de zomer van 2019 opgenomen in de Sargent Studios in Los Angelos, de woonplaat van Sanders, waarna in de zomer van 2020 in de Londense Air studio’s de strijkers van The London Symphony Orchestra werden toegevoegd. Met strijkarrangementen van  Shepherd.

Promises is een hartverwarmende, fraai uitgebalanceerde compositie geworden waarop Shepherd het thema van het eerste ‘movement’ magnifiek uitstrekt over de acht andere ‘movements’ in steeds weer andere sferen en muzikale kleuren en hij Sanders’ spel (en zang) wonderbaarlijk mooi in de compositie ingedeeld heeft. Sanders die op zijn hoge leeftijd van 80 jaar zijn diversiteit in spel en klankleur in een wonderbaarlijk mooie balans vindt met de atmosferische klanken die Shepherd voor hem neergelegd heeft.

Promises is juist zo’n succesvol project geworden omdat Shepherd niet de spiritual jazz induikt om Sanders spel nog éénmaal glans te kunnen geven in een vertrouwde setting maar juist omdat hij hem laat schitteren over volledig nieuwe vrije door hem gecomponeerde klanken. De sferen die hij op Promises optrekt zijn atmosferisch, dromerig, hoopvol, filmisch en propvol emoties. En, vooral,  hartverscheurend mooi.

Promises is een album waar je rustig voor moet gaan zitten in een volledig verstilde ruimte om de muziek optimaal binnen te laten komen. Het is zo’n album waar je de volledige 46 minuten over je heen moet laten komen en waar je je volledig in mag en wilt verliezen. Met de drukke wereld buiten de deur en de grote warmte van de composities dichtbij. Een album om achter elkaar op te blijven zetten en je volledig aan over te geven.

Promises betekent voor Sanders de eerste nieuwe studio-opname in 15 jaar en wat een geweldige is het geworden. Over de prachtklanken van Shepherd/Floating Points krijgt zijn spel alle glans en legendarische meerwaarde.

Shepherd is het muzikale genie dat na alle meesterlijke electronic klanken die hij ons de afgelopen jaren al aanbood, met Promises een indrukwekkend nieuw statement maakt. Promises is een tijdloos meesterwerk.