Elaenia, het debuutalbum van Sam Shepard als Floating Points, had een lange aanloop. Het koste Shepard vijf jaar om het album te vervolmaken.

Bekend als DJ wilde Shepard geen voorspelbare DJ plaat maken. Met een zeer grote interesse in de jazz en klassiek als basis wilde hij nieuwe electronic structuren ontdekken. Floating Points is het pseudoniem waaronder hij met Elaenia daarin uitstekend is geslaagd. Het album heeft in totaal 7 composities die allen een eigen kleur hebben maar als geheel zowel fascinerend als coherent klinken. Een album ook zonder ritmische klappers. De sfeer op het album is de late nacht, de vroege ochtend.

Avontuurlijk opgebouwd met echte drums (Tom Skinner), loops, keys en synths en soundscapes van saxofoon en strijkers bouwt Shepard steeds weer ingenieus zijn tracks op. In een ideale electronic sfeer gelardeerd met flinke vleugen jazz voegt hij laag over laag steeds weer nieuwe instrumenten op die nieuwe sferen oproepen. Beluister openingstrack Nespole maar eens zonder vervoerd te raken. Prachtig hoe het ritme de track naar een atmosferische hoogte tilt. Ingenieus hoe hij daarna het lekker lange Silhouettes (I, II & III) als in een cosmic jazzvibe, opbouwt. Met zo’n heerlijk ruimtelijk klinkende Fender Rhodes als markeerpunt en geweldige strijkers in de briljant opgebouwde climax. Elaenia, is een album vol louter toptracks. Shepard weet als geen ander een sfeer te bouwen, het draait niet echt om melodieën, om daarbij steeds kracht en souplesse op het perfecte moment  lost te laten. Briljant hoe hij in afsluittrack Peroration Six toch even losgaat maar de opbouw opeens met een fascinerende stilte doorklieft. Elaenia is een meesterwerk.