Floating Points
Cascade
Voorjaar 2021, Floating Points bracht zijn Promises uit, een pracht van een jazzy ambientplaat drijvend op negen golvende bewegingen, waar, tussen de strijkers van het London Symphony Orchestra, saxlegende Pharaoh Sanders de hoofdtoon mocht voeren. Rust en schoonheid waren de twee sleutelwoorden op deze crossoverplaat. Wegdromen, vele avonden lang. Met een eenmalig concert in de Hollywood Bowl in Los Angeles, met Shabaka Hutchings als vervanger van de toen al overleden Sanders, als fabuleus hoogtepunt.
Tracht Sam Shepherd, de producer/muzikant achter Floating Points evenwel nooit voor één gat te vangen. We zijn 2024 en hij gaat opnieuw solo. Weg is de jazz, want onze eclectische man zoekt op zijn derde soloplaat ineens iets totaal anders. Deze keer weer even helemaal alleen zijn tussen zijn synthesizers. Op Cascade terug naar de roots, naar de biotoop waar hij al zijn verbeelding kan loslaten op de elektronische dancemuziek en de technische house. Op weinig alledaagse wijze tovert hij zo een oogverblindend technoalbum te voorschijn, krachtig, minimalistisch, repetitief en meeslepend, waar zowel de beats zich vrij en vrolijk op de danceclubs mogen oriënteren, als waar etherisch verdampende ambientgedeelten de weg openen voor trance, huiselijk zelfbeschouwen en dito loslaten.
Genieten wordt het. Opnieuw negen geweldig klinkende nummers die als watervallen door het album stromen, negen composities op een groovy palet van zich in weelderigheid en gelaagde texturen ontwikkelende soundscapes.
Verslavende synths, synths en nog eens synths, elektronische vibraties en exaltatie, telkens begeleid door adembenemende percussie, indringend knallende beats. De klemtoon ligt deze keer dus duidelijk op een pak caleidoscopische bangers voor de dansvloer, met op kop de opener Vocoder [Club Mix], Birth4000 of Del Oro.
Die sprankelende opener Vocoder [Club Mix] dat is alle energie los, raven en opveren op de beats. Een voormalige single nu voor de clubs als booster tot en met dansbaar gemaakt.
Het wervelende kaal over en weer stuiterende Key103, scherp en indringend, opgejaagd door die solide pulserende kickdrum. Shepherd keert even terug naar het gelijknamige underground-radiostation uit zijn geboortestad Manchester, de zender die hem zoveel inspiratie leverde.
Uit het waanzinnig intense Birth4000 walmt spetterend de herbakken hitsigheid van de gouwe ouwe Moroder- en Donna Summer-sound. Pure opwinding en de klapper van het album. Del Oro, een gouden, teugelloos ongebreidelde housetrack op de wilde hartslag van de dansvloer. Net zo in het transcenderende Fast Forward draaien de synths almaar kleuriger en melodieuzer om je heen, klaar om weer een prachtige technoroes af te leveren.
Dan is dat andere hoogtepunt, het ingetogen Ocotillo, briljant in zijn gedetailleerdheid. Fraai en ongerept ook met zijn voortschrijdende synths en prikkelende percussie en met o.a. ook die druppelende harp en antieke klavierpiano mee opgenomen in de akoestische outfit. Allemaal vermengingen die voor verbluffende extra-schoonheid zorgen.
Het coole Afflecks Palace is meer dan zes minuten lang langzaam in het duister uitrollende vervoering, naar een extatisch groeiende verkeerschaos van tegen elkaar opbotsende instrumenten, tot op het einde na de digitale beats echte percussie het punt mag zetten achter al die psychedelica, trance en verwarring.
Uit de desolaat echoënde woestenij van Tilt Shift ontluikt knisperend en ritselend de percussie. Constant muterend zoekt die zijn verloop, in ongekende richtingen. Finaal ook nog even vier minuten gelukzalig wegdrijven in een uitzettende atmosfeer, dat wordt de afsluitend heerlijke ambient van Ablaze.
Heel bijzonder toch dat grenzeloze universum, die magisch weidse, almaar vlotjes transformerende microkosmos van intellectueel en laptopman Sam Shepherd. Prachtig gewoon om in al die technische eenvoud weg te deinen, in al die opeenvolgende groots opgeroepen stemmingen.
Cascade is de onmiskenbaar leuke ontdekkingstrip van een veelzijdig componist en producer. Na een voor iedereen ellendige coronatijd zonder dansvloer was een uurlange ontlading in de best denkbare ravemuziek voor Shepherd zelf gewoonweg een must. Promises blijft dan wel zijn magnum opus, dit tot in de puntjes vakkundig gemaakte Cascade komt binnen als een live dj-set uit de duizend en voor 2024 ongetwijfeld als de technoplaat van het jaar.
Benieuwd waarmee hij de volgende keer opdaagt.
