Wat voelde het wachten op het tweede Fleet Foxes album als een ontzettend lange tijd. Na hun meesterlijke debuut van 3 jaar terug nam de band, na uitgebreide tours, veel tijd om met hun tweede, belangrijke album, Helplessness Blues, terug te komen.

Robin Pecknold, zanger en genie achter de songs van de band, haalde het uiterste uit zichzelf om met het allerbeste vervolgalbum denkbaar op de proppen te komen. Hij ging zo diep in het proces op dat hij zijn relatie na 5 jaar op de klippen liet lopen. Daarnaast liep de band een enorme financiële schadepost op door eerder gemaakte opnamen te laten voor wat ze waren. Songs werden daarna in verschillende fases opgenomen maar Pecknold was steeds niet tevreden. Pas tegen het einde van 2010 werden de opnamen voor Helplessness Blues, met weer veel nieuwe songs, echt gestart en werd Pecknold tijdens het proces van opnemen meer tevreden over de songs die hij geschreven had..

Het mag gezegd worden: Helplessness Blues is een wonder van schoonheid. Maar weinig bands kunnen met hun tweede album hun klassieke debuut evenaren. Fleet Foxes is dat gelukt. De songs zijn van buitengewone kwaliteit en de instrumentatie en zang klinken nog mooier dan op hun gelijknamige debuut. Gelijk vanaf de briljante album opener Montezuma word je weer meegezogen in de wonderbaarlijke wereld die Pecknold met zijn composities gecreëerd heeft. En met vervolgsongs Bedouin Dress en Sim Sala Bim valt alles weer volledig op zijn plek. Fleet Foxes pakt het mooiste uit de rijke muziekgeschiedenis en maakt daar iets volledig eigens van. Als je goed luistert hoor je ook deze keer weer invloeden uit de Britse folk maar ook van Paul Simon en Graham Nash. (Pecknold stem begint steeds meer als Nash te klinken, vooral in een song als Sim Sala Bim)

Helplessness Blues kent louter prachtsongs die niet alleen een zeer opvallend gegroeide songschrijver en zanger laten horen maar ook een briljant spelende band. Of je nu naar de sterke titeltrack of het fraaie The Cascades, het geniale The Shrine/An Argument (die zang van Pecknold!!!) of de prachtafsluiter Grown Ocean luistert, het zijn subliem gelaagde songs met geniale arrangementen. Het door Pecknold solo gebrachte Blue-Spotted Tail is daarnaast een zeer emotioneel ander hoogtepunt.

Zoals voor hun debuut gold is ook Helplessness Blues een album om in een lange luistertrip op te pakken. Juist door de veel persoonlijker teksten van Pecknold en de wederom sublieme composities groeit Helplessness Blues bij elke luisterbeurt. Het was al het 2011 album om naar uit te kijken, nu de bijzondere kwaliteit bevestigd is hebben we de rest van het jaar om de songs van het album stuk voor stuk volledig te doorgronden. En de jaren daarna…..Helplessness Blues is een nieuwe klassieker.