Een nieuwe lente, een nieuwe Fixkes. Het tweede album van deze Vlamingen liet lang op zich wachten maar gooit op ontspannen wijze de ramen open en laat het voorjaar binnen. Singer-songwriterpop met hier en daar een scheut hiphop over alledaagse onderwerpen, van een band die wars is van dikdoenerij.

In 2007 veroverde Fixkes vele dertigersharten met Kvraagetaan, een nummer over opgroeien in de jaren zeventig en tachtig. Het nummer werd een hit in België en in de slipstream verkocht ook het debuutalbum verdienstelijk. Opvolger Superheld verschijnt wederom op Excelsior.

Fixkes krijgt soms het stempel ‘vrijblijvend’ opgeplakt, maar dat is toch iets te gemakkelijk. Toegegeven, de band klinkt op Superheld ontspannen en de eerste twee nummers, Superheld en Hoekse Af zijn niet veel meer dan prettige niemendalletjes, maar hierna trekt de band het niveau omhoog.

Fixkes laat regelmatig een geluid horen dat Amerikaans aandoet. De Vlaamse (Stabroekse) spreektaal en thematiek laten echter geen misverstanden toe. De single Rock-‘n-roll knipoogt naar Weezer maar de frase ‘ik zit elke zondag met een Asterix in bad’ zul je niet snel uit de mond van een Amerikaan horen. Het funky Dorpsstraat is de Fixkes-interpretatie van kleinsteedse hiphop. In Netniliefde zijn Everlast en G. Love & Special Sauce niet ver weg. Sam Valkenborgh blijft hier met zijn goudeerlijke zanglijn echter erg persoonlijk.

Valkenborgh musiceert ook bepaald niet onverdienstelijk. Hij bast er lekker akoestisch op los in Ik Was Terug 17. Hier serveert Fixkes een lekker uptempo poprockpareltje dat het album even de gewenste vaart geeft. Ook in Neukvriendje horen we een puike baslijn, creatief omlijst door lekkere gitaarpatroontjes. Hier komt Fixkes tot bloei: prima muziek en orginele teksten. Een aanknopingspunt voor het volgende album.