Op zijn zevende album No Place For My Dream zet de 50-jarige Femi Kuti de ingezette toon van zijn vorig album Africa For Africa overtuigend en daadkrachtig voort. Meer dan ooit grijpt hij, met zijn verjongde vaste band The Positive Force, terug op de Afrobeat-essentie, die eind jaren zestig door zijn vader Fela werd ‘gedefinieerd’ en gedicteerd. Op  het in de Zarma studio in Parijs opgenomen No Place For My Dream werkt Femi wederom samen met producer Sodi, die verschillende Fela-albums produceerde  en al vanaf Femi’s doorbraak met het album Shoki Shoki in 1998 van de partij is.

Na tien heftige jaren kan Femi zich eindelijk volledig op de muziek concentreren. Het waren ‘tropenjaren’ voor hem, waarin onder meer zijn moeder overleed, zijn vrouw van hem ging scheiden, de pers hem openlijk aanviel (door druk van de regering), de politie die zijn club The Shrine vernielde en hij zijn band met zijn politieke organisatie M.A.S.S. (Movement Against Second Slavery) moest verbreken i.v.m. medewerkers die geld achterover drukten. Tot overmaat van ramp bleken ook zijn muzikanten niet te managen. Sommigen verlieten hem tijdens zijn Europese tour en degenen die bleven werden steeds arroganter en ontevredener.

In 2007 koost Femi bewust om de neerwaartse spiraal te doorbreken en in volledige afzondering in zijn huis in Lagos terug te trekken om piano en trompet te leren spelen. Het resulteerde in 2008 in het meer ingetogen album Day By Day, waarop hij zijn nieuw verworven talenten smaakvol etaleerde. Twee jaar later bracht hij Africa For Africa uit, opgenomen in de Decca studio’s in Lagos, waar vader Fela ook jarenlang actief was. Op dat album keert hij meer en meer terug naar zijn Afrobeat-roots en deze lijn wordt perfect doorgetrokken op No Place For My Dream.

Zijn vader Fela zei altijd al dat Afrobeat ‘ het wapen van de toekomst’ was, met de kracht om weerstand te bieden en niet om te vechten. Zoon Femi zet dit ‘wapen’ zeer overtuigend in op zijn nieuwe album. Naast de duidelijke maatschappijkritische teksten, politieke boodschappen en waarheidsgetrouwe (beeld)schetsen van de nijpende situatie en leefomstandigheden in Afrika (en de rest van de wereld) is hij niet alleen tekstueel urgent maar ook muzikaal in topvorm.

Vanaf de krachtige start met Nothing To Show For It en het al even gedreven klinkende The World Is Changing kun je niet anders dan ‘meegaan’ in deze spannende Afrobeat-trip. De heerlijke blazersarrangementen, funky gitaren, meeslepende percussie, keys en achtergrondzang zorgen voor een swingend geheel, met als grote doel om de mensen kracht te geven om alle obstakels in het leven het hoofd te bieden.

‘Mensen vetrellen mij altijd dat er geen plaats is voor mijn dromen in de realiteit van deze wereld’, ‘ maar ze weten niet dat het leven voor mij zonder deze dromen zinloos zou zijn’, aldus Femi Kuti, die hiermee meteen de titelverklaring prijsgeeft.

De elf nummers op No Place For My Dream vormen een indrukwekkend geheel. Veel titels als Action Time, No Work No Job No Money, Politics Na Big Business en Wey Our Money laten aan duidelijkheid niets te wensen over. Het geweldige One Man Show is een nummer dat Femi al twintig jaar geleden schreef. Het gaat over zijn vader die ‘als een dier’  door het militaire regime werd opgejaagd en kan als een mooie ode aan Fela worden gezien. Het album eindigt met het korte, doch krachtige instrumentale This Is Only The Biginning, waarschijnlijk om aan te geven dat Femi voorlopig nog wel even de nieuwe vaandeldrager van de Afrobeat zal blijven!

Tracklisting No Place For My Dream:

1. Nothing To Show For It
2. The World Is Changing
3. No Place For My Dream
4. Action Time
5. No Work No Job No Money
6. Carry On Pushing On
7. Politics Na Big Business
8. Na So We See Am
9. One Man Show
10. Wey Our Money
11. This Is Only The Biginning