Dat bassist Felix Zurstrassen zijn jazzsporen al geruime jaren vlot aan het verdienen is bewijst zijn staat van dienst. Niet alleen met zijn eigen Trio en Quartet binnen het live circuit maar zeker ook binnen het voorname Urbex van Antoine Pierre, de mooiste verzameling grote jazztalenten binnen Vlaanderen, laat hij zijn grote bastalent horen.

Met de uit zijn Trio afkomstige, veel geprezen, drummer Antoine Pierre, en de oorspronkelijk vanuit Brazilië afkomstige en super getalenteerde, gitarist Nelson Veras en als gast Ben van Gelder (de Nederlandse saxofonist die veel in het Belgische jazzleven te vinden is) heeft Zurstrassen nu met Nova onder zijn eigen naam, maar met Quartet als bijvoegsel, een wel heel erg sterk nieuw album gemaakt.

De enorme creativiteit in spel van alle vier de mannen is daarin de absolute smaakmaker, de erg mooie composities van Zurstrassen de leidraad. Dat de mannen aan elkaar gewaagd zijn mag al jaren duidelijk zijn. De drie-eenheid Pierre-Veras- Zurstrassen is zo uitstekend op elkaar ingespeeld dat de klasse er vanaf spat. Wat groeien deze jonge muzikanten toch gigantisch snel naar internationale allure.

Luister toch eens hoe subtiel en naadloos het fabuleus op elkaar aansluitende akoestische gitaarspel van Veras en het elektrische bas spel van Zurstrassen klinken. En hoe Pierre daar fascinerend en ijzersterk een draai aan geeft. Altsaxofonist Ben van Gelder past met zijn al net zo grote talent daar perfect tussen en met zijn fantastische spel en sound al net zo goed. Hij brengt het Trio met zijn spel naar een nog hoger plan. Logisch dat Zurstrassen dit dus gelijk maar zijn Quartet noemt. Deze groep muzikanten wil je echt wel bij elkaar houden

Nova is een ronduit weergaloos jazzalbum geworden waar de internationale klasse vanaf spat. Mooi gevarieerd in sfeer en klankkleur ook waarbij, als van Gelder op een compositie niet meespeelt of de hoofdrol opeist, deze geruisloos sterk door Veras wordt overgenomen. Of  het is dan juist Zurstrassen, die met zijn vloeiende prachtspel de aandacht naar zich toetrekt. Wat blijft die Belgische jazzscene toch verbazen met prachtalbums. Momenteel is er echt geen land ter wereld waar de progressie in jazz bij jonge muzikanten zo moeiteloos en straf blijft doorgroeien.