×

Recensie

Alternative

20 maart 2013

Feeding People

Island Universe

Geschreven door: Natalie Polman

Uitgebracht door: Innovative Leisure

Island Universe Feeding People Alternative 3.5 Feeding People – Island Universe Written in Music https://writteninmusic.com
Het is psychedelisch, het is mysterieus, het is grunge, het is fun. Het is Feeding People. Deze jongelui voeden de luisteraar met heerlijke spacy deuntjes, raggende gitaren, hippiegetokkel,  onverwachte tempowisselingen en veel enthousiasme. Al na een paar liveshows mocht deze band als tweede band ooit optreden in de electroclub Low End Theory, waar de jonkies het podium deelden met niemand minder dan Thom Yorke.
Feeding People is een vijfkoppige band opgericht en geleid door de negentienjarige zangeres Jessie Jones. Hoe zij klinkt? In de bio wordt er gesmeten met namen als Grace Slick van Jefferson Airplane, Janis Joplin en Billie Holiday. Als we deze jongedame met iemand willen vergelijken. Maar willen we dat? Eigenlijk niet, want ze heeft gewoon een hele goede stem.
Zo’n twee jaar geleden verscheen al een eerste langspeler, getiteld Peace, Victory & The Devil. Daarop stonden al eerdere versies van Uranium Sea, Insane en Big Mother. Die klinken een stuk rauwer en minder gepolijst dan op de nieuwe plaat, Island Universe. Deze is medegeproduceerd door Jonny Bell van The Crystal Antlers en singer/songwriter Hanni El Khatib.
De plaat opent met de twee minuten durende rocktrack Other Side. Jones laat ons weten dat ze vrienden vanuit de andere kant heeft maar het is niet angstaanjagend. Nee, het is gewoon vermakelijk. Uranium Sea stond zoals gezegd al op de vorige plaat en eerlijk gezegd is die versie ook wel erg lekker lo-fi. Niks afdoende aan deze aangescherpte variant. Het klinkt lekker spooky, vooral dankzij de toetspartijen van Tomas Dolas. Het baswerk van Jeremy Catz mag er ook wezen. Een nummer als Insane sluit mooi op Uranium Sea aan.
Jones’ vocalen doen wat ze moeten doen voor een lied met een titel als deze. Tekstueel is het niet heel erg diepgaand, muzikaal des te meer: de opbouw van langzaam naar steeds sneller, een nerveuze baslijn, grillige en zwiepende gitaarpartijen in het refrein en vervolgens een afbouw van instrumentatie (op de drums na), het is lekker.
Heerlijk dromerig en sprookjesachtig klinkt The Cat Song. Was je nog niet ondersteboven van Jones’ stem, moet je het tegen deze tijd wel zijn. Of probeer het slome Island Universe, de titelsong en eerste single. Muzikaal een beetje een buitenbeentje, want redelijk ingetogen maar weer eentje waarin Jones haar laat horen dat ze zowel zwoel laag als zoet en hoog prachtig klinkt.
Silent Violent, (één) van de beste nummers, bestaat eigenlijk uit drie of vier liedjes. Een ingetogen intro inclusief begeleiding op tamboerijn wordt gevolgd door een springerig Yeah Yeah Yeahs (sorry, vergelijking) achtig middenstuk (zowel muzikaal als vocaal) met erin ook weer een gas-terug momentje, en een vrolijk countrylike einde, weer met tamboerijn. De klassieke fade-out (ook aanwezig op afsluiter Closer) maakt het nostalgiegevoel compleet.
Feeding People is een band waarvan je hoopt dat ze live net zo lekker spelen als in de studio. En als ze dat doen, graag ook in ons natte landje, alstublieft.
Tracklisting Island Universe
Other Side
Uranium Sea
Insane
The Cat Song (Secrets Of Luna)
Inside Voices
Silent Violent
Big Mother
Desert Song
Red Queen
Island Universe
Each His Own
Closer

Het is psychedelisch, het is mysterieus, het is grunge, het is fun. Het is Feeding People. Deze jongelui voeden de luisteraar met heerlijke spacy deuntjes, raggende gitaren, hippiegetokkel,  onverwachte tempowisselingen en veel enthousiasme. Al na een paar liveshows mocht deze band als tweede band ooit optreden in de electroclub Low End Theory, waar de jonkies het podium deelden met niemand minder dan Thom Yorke.

Feeding People is een vijfkoppige band opgericht en geleid door de negentienjarige zangeres Jessie Jones. Hoe zij klinkt? In de bio wordt er gesmeten met namen als Grace Slick van Jefferson Airplane, Janis Joplin en Billie Holiday. Als we deze jongedame met iemand willen vergelijken. Maar willen we dat? Eigenlijk niet, want ze heeft gewoon een hele goede stem.

Zo’n twee jaar geleden verscheen al een eerste langspeler, getiteld Peace, Victory & The Devil. Daarop stonden al eerdere versies van Uranium Sea, Insane en Big Mother. Die klinken een stuk rauwer en minder gepolijst dan op deze nieuwe plaat, Island Universe. Deze is medegeproduceerd door Jonny Bell van The Crystal Antlers en singer/songwriter Hanni El Khatib.

De plaat opent met de twee minuten durende rocktrack Other Side. Jones laat ons weten dat ze vrienden vanuit de andere kant heeft maar het is niet angstaanjagend. Nee, het is gewoon vermakelijk. Uranium Sea stond zoals gezegd al op de vorige plaat en eerlijk gezegd is die versie ook wel erg lekker lo-fi. Niks afdoende aan deze aangescherpte variant. Het klinkt lekker spooky, vooral dankzij de toetspartijen van Tomas Dolas. Het baswerk van Jeremy Catz mag er ook wezen. Een nummer als Insane sluit mooi op Uranium Sea aan.

Jones’ vocalen doen wat ze moeten doen voor een lied met een titel als deze. Tekstueel is het niet heel erg diepgaand, muzikaal des te meer: de opbouw van langzaam naar steeds sneller, een nerveuze baslijn, grillige en zwiepende gitaarpartijen in het refrein en vervolgens een afbouw van instrumentatie (op de drums na), het is lekker.

Heerlijk dromerig en sprookjesachtig klinkt The Cat Song. Was je nog niet ondersteboven van Jones’ stem, moet je het tegen deze tijd wel zijn. Of probeer het slome Island Universe, de titelsong en eerste single. Muzikaal een beetje een buitenbeentje, want redelijk ingetogen maar weer eentje waarin Jones haar laat horen dat ze zowel zwoel laag als zoet en hoog prachtig klinkt.

Silent Violent, (één) van de beste nummers, bestaat eigenlijk uit drie of vier liedjes. Een ingetogen intro inclusief begeleiding op tamboerijn wordt gevolgd door een springerig Yeah Yeah Yeahs (sorry, vergelijking) middenstuk (zowel muzikaal als vocaal) met erin ook weer een gas-terug momentje, en een vrolijk countrylike einde, weer met tamboerijn. De klassieke fade-out (ook aanwezig op afsluiter Closer) maakt het nostalgiegevoel compleet.

Feeding People is een band waarvan je hoopt dat ze live net zo lekker spelen als in de studio. En als ze dat doen, graag ook in ons natte landje, alstublieft.



  1. Silent Violent
  2. Other Side
  3. Island Universe
  4. Big Mother
  5. Uranium Sea
  6. Insane
  7. The Cat Song (Secrets of Luna)
  8. Inside Voices
  9. Desert Song
  10. Red Queen
  11. Each His Own
  12. Closer