×

Recensie

Roots

02 juni 2012

Ewert and the Two Dragons

Good Man Down

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Talitres Records

Good Man Down Ewert and the Two Dragons Roots 4 Ewert and the Two Dragons – Good Man Down Written in Music https://writteninmusic.com

Het Oost-Europese Ewert and the Two Dragons deed in Nederland onder meer van zich spreken tijdens Eurosonic en Indiestad. Daar bewees de groep live wat ze eerder al op plaat had laten horen, namelijk een bijzonder goede indie/folkband te zijn die niet onder hoeft te doen voor gevierde namen uit Engeland en de VS.

Het tweede album Good Man Down kwam onlangs met ruim een half jaar vertraging eindelijk in onze contreien uit. Beter laat dan nooit, want nu kan iedereen zich laven aan de prachtige mix van folk, indie, rock en psychedelica van dit kwartet uit Estland. De band onderscheidt zich door authentieke, akoestische instrumentatie en opvallende, expressieve drums. Ewert Sundja heeft een uitstekende stem maar dat geldt voor meer bandleden, hetgeen we dan ook regelmatig horen in de meerstemmige passages en de achtergrondzang.

Een aantal maal doet Ewert and the Two Dragons Engeland even aan, waar in de jaren tachtig ook van die lekkere, (semi-)akoestische jengelpop werd gemaakt; opener (In The End) There’s Only Love stampt lekker door en kent een verrassend verbond tussen bijna tribale drums en lieflijke koortjes. Jolene is vrij gangbaar voor Ewert-begrippen maar dit lekkere, meezingbare hitje in spe misstaat absoluut niet op de plaat. Het vlotte Road To The Hill, met zijn ontwapende piano en de fijne drumroffeltjes, heeft ook een Brits tintje en verdient het om deze zomer uit vele radio’s te knallen.

De diepgang van Good Man Down zit hem niet alleen in de instrumentatie maar ook in de soms melancholieke sferen en wisselingen in tempo en ritmiek. Op Panda gaat de zon onder en komt het avondrood binnen. Gevangen in mineurklanken zingt Ewert: “Trapped like in a dream / Waiting for the train / Lots of steam, lots of steam / It’s always the same / My legs of stone / Can’t carry me home. En: “Ho ho / Here comes the panda / The dying breed”. Sailor Man, een live-hoogtepunt, is hier halverwege het album ook een monumentale track met zijn rituele drums en vervlochten zanglijnen. Als je de lange live-versie in je hoofd hebt, eindigt de song hier wel wat abrupt, maar goed, dat is ook een illustratie van de groei die de band dit jaar op de podia heeft doorgemaakt.

De titeltrack is een vat vol rijkdom. Een  robuuste akoestische setting, compleet met hand claps en een rusteloze, pregnante baslijn. Fraaie meerstemmige zang van de heren maakt de song helemaal af. The Rabbit is een van de ‘signature tracks’ van Ewert and the Two Dragons, een bezwerende song die neofolk, sixties-psychedelica en eeuwenoude Europese historie uitademt. Het is geen vrolijk werkstuk: “Wasted my aces on the thrills of the night / All I got was the fighting and the lies”.

Met het het trage, lang uitgesponnen You Had Me At Hello koerst de band naar het einde van het album. Effectvolle elektrische gitaar, marsritmes en vocalen die uiteenlopen van Ewert solo tot koorzang. Kortom: de juiste bombast en een passende afsluiter van een van de beste albums van het jaar. Estland staat weer wat steviger op de kaart dankzij deze kleurrijke plaat met diepgang.



  1. (In the End) There's Only Love
  2. Good Man Down
  3. Jolene
  4. Panda
  5. Burning Bush
  6. Sailor Man
  7. The Rabbit
  8. Road to the Hill
  9. Falling
  10. You Had Me At Hello