In 1987, na succesvol het album Revenge te hebben getoerd, gooien Annie Lennox en Dave Stewart het muzikaal over een andere boeg en keert het duo bij plaatopnamen in Normandië en Parijs terug naar hun experimentelere, elektronische beginjaren. Centraal staat hierbij een nieuw speeltje van de band: de Synclavier, een digitaal sample keyboard dat in de voorgaande jaren een opmars heeft gemaakt. Ook werkt het tweetal als vanouds weer zonder band in de studio. De enige andere muzikant die meewerkt aan de nieuwe plaat is drummer Olle Romö. Aan hem de taak het meeste programmeerwerk op de Synclavier te doen. Dat kost vaak uren en geeft Stewart veelvuldig de gelegenheid op de fiets de landerijen rond de studio in Normandië te verkennen. Het is weer eens wat anders.

Als het nieuwe album, Savage, eind november 1987 in de schappen ligt, wordt snel duidelijk dat Eurythmics met het nieuwe materiaal gemengde reacties heeft losgemaakt. De zwaar elektronische, modernistische single Beethoven (I Love To Listen To) is interessant, uitdagend maar voor velen ook verwarrend. Annie Lennox glorieert in de verontrustende clip waarin een vrouw ten prooi valt aan mentale wanorde. Do You Want To Break Up? is vergelijkbaar en spreekt van ‘car crash in my head’ en ‘heaven’s where I’m going’.

Savage blijkt vooral een Lennox-album. Ze lijkt alle uithoeken van haar psyche te verkennen en veelvuldig in de huid van andere vrouwen te kruipen. Haar uiterlijk is niet alleen veranderd, in de clips bij de songs – er verschijnt een volledig VHS-video-album van Savage (!) – duikt telkens weer een andere Lennox op.

De songs lijden niet of nauwelijks onder de experimenteerdrift, al lijken de echt grote internationale hits nu definitief verleden tijd. Shame, de tweede single, is een mooie, eigentijdse song over de oppervlakkigheid van roem die echter niet zo veel doet. En dat geldt in feite ook voor de brutale rocker I Need A Man – een song die de klok weer 1, 2 jaar terug lijkt te zetten. Op het prachtig getitelde You Have Place A Chill In My Heart schittert Lennox als vanouds maar de song komt buiten Engeland en Ierland niet veel verder dan bescheiden airplay of een lage hitparade-notering.

Toch is Savage een goede plaat. En het is ook nog eens het favoriete album van Annie Lennox en Dave Stewart zelf. De plaat vertelt een dwingend, beeldend verhaal en de opvallende muzikale omlijsting geeft de nummers veel karakter. De titelsong is bijna glorieus in zijn bitterheid en melancholie, Put The Blame On Me is sfeervolle disco met een flinke donkere twist, Heaven koppelt een lekkere, eigentijdse dance sound aan vocale escapades en de multi-track vocalen van Brand New Day leveren dan wel geen memorabele song op, binnen de context van het album past het wel. Dat geldt niet voor de akoestische livesong I Need You, al is dat op zich een prima track.

Savage dwingt evenveel bewondering af als dat de plaat luisteraars van zich vervreemdt. Het album brengt geen hits voort maar weet in een vijftal landen toch nog goud of platinum te worden. Savage is Eurythmics’ terugkeer naar hun eigen experimentele verleden, uitgevoerd met nieuwe apparatuur. En dit leidt tot iets geheel eigens.