Een nieuwe release van Etan Huijs en dan ook nog eens zo prachtig vorm gegeven? Zeker wel! De Dreams In Multicolor EP is misschien wel datgene waar je stiekem op gehoopt had maar nog niet eerder had bedacht als reële optie, datgene waar je van gedroomd had en dat je nu in kleur in handen hebt, datgene waar je hersenen al naar visten, maar waar je oren nog geen noot van hadden weten te vangen. En hier is ie dan, wederom in prachtig ontworpen hoes, kon het ook anders, een prachtige vinyl release met daarbij ook nog eens een cd met daarop een bonus track. Ja, de liefhebber van authentieke muziekuitgaven wordt in de watten gelegd door de Limburgse artiest. Deze release en dan hebben we nog niets gehoord, onderstreept nog maar eens de meerwaarde van het kunnen genieten van de hele release van een artiest of band. Het is bij het afspelen natuurlijk de geluidskwaliteit, het is het artwork van de hand van Douwe Dijkstra in duidelijke opmaak en niet verkleind dat het geheel zeer keurig en in dit geval ook kleurig neerzet. Je kunt niet anders zeggen dan dat het op zich al een kunstwerkje is. En ja, met de aanschaf van een release bij de artiest of band zelf, komt de vergoeding voor alle werk ook rechtstreeks terecht daar waar het hoort.

Muzikaal gezien zit het op deze EP ook meer dan snor. De vorige albums, The Monochrome Veil en The Secret Us hadden al volop onze aandacht en dat is er nu zeker niet minder om geworden. Etan had dan weliswaar slechts het voornemen om uitsluitend akoestische herbewerkingen te schrijven van nummers van The Monochrome Veil, maar gaandeweg werd duidelijk dat er gewoon nieuwe nummers aan zijn creatieve geest ontsproten. En die zijn ‘gewoon’ weer net zo prachtig als het eerdere werk van Etan en zijn band. Of het nu gaat om het zeer fraaie instrumentale Octarine dat nog geen minuut duurt, tweede nummer The Lake of een van de vier andere nummers, het is weer heerlijke Americana van de man van Venray. Wederom buitengewoon zorgvuldig gearrangeerd en gespeeld en opgenomen in de studio van B.J. Baartmans die, net als bij de vorige releases, ook hier een muzikale duit in het zakje doet en hier de productie verzorgde. En die meeschreef aan de opener waar je hem kunt horen op banjo en mandoline.

Het klankbeeld van de EP is heel fijn en warm; iets dat je eigenlijk al vooraf weet als B.J. Baartmans de productie ter hand neemt. En ja, dat komt er ook bij de korte opener al uit. Ook als je The Lake luistert met zijn beduidend vollere klankbeeld: het is niet teveel. Het nummer is heerlijk akoestisch neergezet en het zet de essentie wel neer van de EP. Heerlijke en eerlijke nummers met een akoestische inkleuring die je stiekem doen verlangen naar meer. Dat zegt veel over het schrijftalent van Etan. Als je The Lake hebt geluisterd, komt het schitterende Marigold Sun. Eigenlijk weet je het al, maar ook akoestisch staan de nummers. Dat leidt geen twijfel. Ook hier weer de samenzang van Etan en Jori: daar kun je wel uren naar luisteren. Voor de liefhebbers van beide stemmen is het daarna tijd voor Bobby, het vervolg op de murder ballad Josephine van het vorige album. Hier staat de stem van Jori niet alleen in de achtergrond, ze neemt de leadzang naast Etan en het moet gezegd worden dat ook dit weer een prachtig verhalend lied is geworden van bijna 7 minuten. En het is volop genieten. Ja, die stemmencombinatie is er echt een om door een ringetje te halen.

Red Blue Yellow blikt terug op de dromen van Etan en op zijn ontwikkeling en zet dat al veelkleurig neer. Waar Cautionary Tales van het vorige album zich misschien eerder richtte op de risico’s die een leven als muzikant met zich meebrengt én waar, in weerwil daarvan een muzikant, de keuze juist maakt om daarvoor te gaan, vanwege innerlijke drive, voelt dit als een lofzang op muziek en op wat het met je doet. Mooi. Op de bij het vinyl album bijgesloten cd vinden we een bonustrack én dat is Sea Of Life (Wild Are The Waves part 2)  dat je hier beneden ziet. Live opgenomen in de studio klinkt ook dit weer magnifiek.

Sea Of Life is het waardige slotnummer van een EP die je naar meer doet verlangen. Een EP die ook laat horen dat Etan het peil van zijn output constant hoog houdt. Dat is een prestatie van Etan als componist. Het is ook fijn om te horen en te zien dat hij dit avontuur is aangegaan met de mensen waarmee hij zich al eerder omringde. Iets met winning teams en dergelijke. We horen Alex Akela wederom, op viool en accordeon deze keer, Jori op zang en piano, Kyle Janssen op akoestische gitaar, akoestische bariton gitaar en zang, BJ naast de al eerder genoemde instrumenten op akoestische gitaar, dobro, piano en zang, Rens van Dijk op bas, contrabas, mandoline en zang en Etan zingt en speelt ook akoestische gitaar. Deze keer speelde ook Renee Wijnhoven mee op cello. Op deze manier laten we ons graag verrassen door nieuwe uitgaven van Etan. Gewoon zo even fijne nieuwe nummers brengen rond de start van het nieuwe jaar: hoe mooi wil je het hebben? Een mooi begin! Neem daarbij mee dat Dreams In Multicolor een audiovisueel project is. Cissy van der Meer filmde het proces van de opnames én die worden uitgebracht in verschillende video’s. Er is dus in ieder geval al iets om letterlijk naar uit te kijken. Nu maar hopen dat we Etan en zijn band in de loop van het jaar live mogen gaan aanschouwen.