Wat een onwaarschijnlijk talent heeft de Britse Eska toch. Met haar meesterlijke, gelijknamige debuut laat ze een verpletterende indruk achter.

De oorspronkelijk uit Zimbabwe afkomstige maar al langere tijd in Zuid-Londen wonende Eska Mtungwasi mag gerust een wel heel erg goed bewaard geheim genoemd worden. Ze werkte over de afgelopen jaren reeds samen met zulke uiteenlopende artiesten als Grace Jones, Nitin Sawney, The Invisible, Zero 7, Cinematic Orchestra en zelfs David Sylvian (op het album Snow Borne Sorrow van Nine Horses), toerde met verschillende bands door Engeland, deed zelfs enkele keren Nederland aan, maar van een eigen album kwam het maar niet.

Ze maakte wel opnamen maar merkte dat de producers die ze uitzocht of die voor haar werden uitgezocht, niet aansloten op hetgeen zij wilde. Uiteindelijk maakte ze op eigen kracht, met vrienden David Okuma (gitarist/componist van The Invisible) en de vermaarde alleskunner Matthew Herbert in 2013 de vijf songs tellende Gatekeeper EP, die in Engeland gelijk werd omarmd door pers en publiek. Op basis van die reacties dook Eska samen met Herbert en Okuma en een flinke groep muzikanten niet veel later wederom de studio in om als een hecht team in volledige muzikale vrijheid te bouwen aan het album dat met een gerust hart Het Debuut van het Jaar genoemd mag worden.

Waar briljante songs als Gatekeeper en het tevens van de EP afkomstige She’s In The Flowers al een opwindende nieuwe sound lieten horen is het echte albumdebuut van Eska een wonderbaarlijk spannende aangelegenheid geworden. De manier alleen al waarop albumopener This Is How My Garden Grows zich in arrangement ontwikkelt is al adembenemend. Gestart met atypische haast tegendraadse instrumentatie ontvouwt de songs zich halverwege super fraai met ‘echte’ instrumenten tot een volwaardige souljazz song. Dan is al optimaal opgevallen wat voor een weergaloze stem Eska heeft. Absoluut de allermooiste Britse stem die we sinds Zara McFarlane hoorden.

Alleen hoe This Is How My Garden Grows zich via Gatekeeper en het daarop naadloos aansluitende, lekker bluesy Rock Of Ages ontwikkeld naar Boundaries, absoluut de allermooiste ballad die je dit jaar gaat horen, is een ware muzikale openbaring. Boundaries is hoge school muziek maken, zowel in die hartverscheurende stem van Eska als het waanzinnige arrangement dat de song vergezelt en in de prachtige tekst zit alles verborgen wat muziek Kunst maakt. Muziek die diep in het hart raakt ook.

De rest van het album is al net zo verrassend en sterk. Het heerlijk uptempo, super aanstekelijke Shades Of Blue laat maar weer eens horen wat voor een geweldige zangeres Eska is. De song volgt het reeds bekende en geweldige She’s In The Flowers op. Heroes & Villians, een lekker dik opgezette reggae-song met heerlijk gestoord orgeltje van Herbert, laat Eska op haar uitbundigst horen. To Be Remembered is dan weer volbloed souljazz nieuwe stijl met zijn heerlijke ritme en vloeiende prachtzang, waarin Eska ook gelijk maar de onvoorspelbare achtergrond voor haar rekening neemt. Iets wat ze briljant doorvoert in het volledig acapella gezongen Dear Evelyn. Alsof Eska in de vorm van meerdere engelen al zingend uit de hemel op ons neerdaalt. Albumafsluiter So Long Eddy, met zijn heerlijk ruimtelijke gitaar, sluit daar dan weer naadloos op aan. De gedroomde albumafsluiter.

Eska heeft met haar debuut een belachelijke goede collectie songs weten vast te leggen. Echt alles aan dit album klopt en laat Eska zowel als geweldig songschrijver maar vooral als de mooiste, volstrekt eigen, nieuwe stem optimaal gloriëren. Adembenemend.