Bekend geworden met het sympathieke indiefolkduo Kings Of Convenience en als zanger van The Whitest Boy Alive heeft de Noor Erlend Øye inmiddels zijn tweede soloplaat in de platenwinkel liggen. Legao is de opvolger van Unrest, uit 2003.

Øye heeft de plaat opgenomen in de IJslandse hoofdstad Reykjavík, tezamen met de plaatselijke reaggaeformatie Hjálmar. Een opvallende combinatie, die minder reggae-achtig uitpakt dan je op voorhand zou denken, hoewel je je weldegelijk op Jamaica waant zo nu en dan. Een pure reggaeplaat is Legao echter allesbehalve geworden. Een behoorlijk vrolijke plaat, dat wel.

Øye heeft een album afgeleverd dat zelfs als zomers kan worden gekenschetst. Vrolijke ritmes en niet al te ingewikkelde teksten, opgeteld bij het innemende, zoete stemgeluid van Øye zorgen voor een zorgeloze hangmatsound. Het is vooral die zoete stem van Øye waardoor je amper doorhebt dat je geregeld te maken hebt met reggaedeuntjes.

Legao is opgenomen in de studio die eigendom is van de mannen van Hjálmar. Daar waar de band zich thuisvoelt en waar Eye, zo zegt hij, ook in no time was geacclimatiseerd.

Dagelijks kwam Øye met een liedje tevoorschijn. Hij speelde het voor op zijn gitaar, de mannen luisterden ernaar en binnen mum van tijd was het liedje opgenomen. Er moet tien dagen over de plaat zijn gedaan, want er staan evenzoveel songs op. Meestal, zo verklapt Øye, waren ze dagelijks al voor de lunch klaar. Alle tijd dus om na drie bruine bollen met kaas Reykjavík ’s middags te verkennen en inspiratie op te doen voor nieuwe muziek. Want de IJslandse stad mag er zijn.

Resumerend is Legao geen plaat geworden waarmee Erlend Øye alsnog de wereld gaat veroveren. Het is wel een album waarop hij andermaal veel vakmanschap laat horen. Liedjes waarmee hij de ziel op een aangename wijze verlicht.

In een wereld als de onze, die overloopt van eigenbelang, eerzucht, oorlogen en andere narigheid, zou luisteren naar Legao kunnen overkomen als goedkoop escapisme, maar niets is minder waar. Toch, voor wie het echt niet meer ziet zitten: Erlend Øye neemt je bij de hand. Dat zonder meer.

En meer goed nieuws: Bad Guy Now behoort tot het beste dat hij tot nu toe op plaat heeft gezet. En dan, afsluitend, nog een tip: het wordt wel weer tijd voor een nieuwe bril, meneer Øye.