Eric van Dijsseldonk
Half-Time

De eerste keer dat ik het gitaarspel van Eric van Dijsseldonk beluisterde was wellicht tijdens een concert van JW Roy. Voor van Dijsseldonk begon het ooit als aanvoerder van Smalltown Romeos, een rocktrio met Gabriël Peeters aan de drumkit. Na het uiteenvallen van het trio In 2004 lonkt het solopad twee Nederlandstalige langspelers verder opteert Eric om terug de Engelstalige folkroots te verkennen samen met Eric Devries en BJ Baartmans en Louis van Empel, getalenteerde ssw en snarenlui uit de buurt Songwriters United op te zetten, dat levert naast een concertregistratie, een langspeler op.
In 2010 momt met In Mijn Koninkrijk een derde langspeler uit in de moedertaal. Samen met toetsenman Roel Spanjers maakt hij deel uit van The Southern Aces, de voortreffelijke backingband van soulman Malford Milligan en recent werd hij gesignaleerd op de sessies voor Birdwatcher II ,het project van Roel Spanjers.
Spanjers is samen met drumer en producer Gabriël Peeters weerom van de partij op het nieuwe werkstuk.Van Dijsseldonk profileert zich als een oerdegelijk songsmid en begaafd multi-instrumentalist in het met zo’n dozijn zelf gecomponeerde tracks opgebouwde Half-Time. Na de wondermooie dromerige opener Look at the Stars verzeilen we met het door rinkelende gitaartjes en stevige drumbeat geschraagde Maybe Not Today naar de jaren zestig en The Beatles lonkende pop, bij Do You Feel leeft dat gevoel nog sterker.
Bijzonder knap is Charlie’s Coming Home, een ode aan de ongeëvenaarde timing en techniek van Charlie Watts de meesterlijke metronoom van die andere iconische Britse rockband. In Best Kept Secret, een melodieus duet met Lisbeth Horsten versterken treurige pedalsteeltonen van Stefan Wolfs het melancholische karakter. Rollende piano en knap snarenwerk sturen de naar Dijsseldonk’s levensfase refererende titeltrack aan. Een soulvol Keep Walking flaneert op een aanstekelijke combinatie van ritmische gitaarlicks en een fijne combinatie van percussie en orgelbijdragen.
In het samen met oude vriend Peeters gecomponeerde Blackberry eisen bijtende gitaren de hoofdrol op, in het meer intimistische Stronger Than It Was vloeit akoestisch en elektrisch snarenwerk samen met orgel. Na het donkere, door het jachtige hedendaagse leven geïnspireerde Everybody’s Busy, vormt de moederziel alleen gebrachte akoestische gitaarballade So Many Songs een fraaie ontknoping.