De Amerikaanse zanger-gitarist Eric Bibb draait al weer jaren mee in het blues- en rootscircuit. Zijn destijds baanbrekende album Me To You kwam in 1997 uit op Code Blue Records en was lange tijd niet meer verkrijgbaar. Nu is het opnieuw uitgebracht door Manhaton Records.

Bibb (1951) stamt uit een zeer muzikale en ontwikkelde New Yorkse familie en kreeg zijn eerste gitaar op zevenjarige (!) leeftijd. Bob Dylan was een van de muzikale vrienden die bij zijn ouders over de vloer kwamen. Hij gaf de jonge Bibb een belangrijk advies: “houd dingen simpel”. Op 16-jarige leeftijd speelde Eric al gitaar in de huisband van de tv-show van vader Leon Bibb, om later psychologie en Russisch te gaan studeren.

Zijn eerste album bracht hij ook uit in de jaren zeventig en hij toerde langdurig door Europa, maar het was pas halverwege de jaren negentig dat hij zijn doorbraak beleefde. De legendarische Engelse producer, vooral bekend van John Mayall’s Bluesbreakers with Eric Clapton en de albums van Peter Green’s Fleetwood Mac, zag hem in Engeland spelen en was diep onder de indruk. Dat resulteerde in het album Me To You, dat verscheen op Vernon’s eigen platenlabel Code Blue Records.

Het album werd niet bepaald in een vloek en een zucht opgenomen. In zijn hang naar perfectie maakte Bibb opnamen in onder andere Londen, Stockholm, Portsmouth, New York, Chicago en San Francisco en de eindmix werd gedaan in het Engelse Chipping Norton. Hoewel hij alleen met zijn akoestische gitaar op alle foto’s staat, deed er een internationaal legioen aan gastmuzikanten op Me To You mee, onder wie Vernon op percussie, tamboerijn en achtergrondvocalen. Ook zingt hij een duet met blueslegende Taj Mahall in Sing Your Song. Dylan’s advies om dingen simpel te houden was kennelijk volledig in de wind geslagen.

Jarenlang was Me To You niet meer regulier verkrijgbaar. Dankzij Manhaton Records is het nu weer gewoon beschikbaar. Het album klinkt aards en staat bol van de akoestische blues, maar kent ook folk-, gospel en soulinvloeden. Geen moment krijg je het idee dat er zoveel mensen aan hebben meegewerkt, want het klinkt allemaal vrij sober. Bibb’s stem is prettig, donker en soepel en de songs zijn af. In I’ll Be Your Car zingt hij dat hij als een betrouwbare auto is, een ouderwetse Rolls Royce, met levenslange garantie. Hij is niet als die andere, onbetrouwbare mannen, bezingt hij zijn geliefde.

In dat laatste zit ‘m wat mij betreft een beetje de kneep. Bibb’s vocalen en teksten blijven redelijk, invoelend of beschouwend, maar hij vliegt nooit eens lekker gemeen scheurend of hoekig swingend uit de bocht. Bibb is een muzikale gentleman. Maar deze heruitgave verdient vanwege de muzikale kwaliteiten en als mijlpaal in Bibb’s carrière toch de aandacht.