In deze muziek zijn gemoedsbewegingen, stemmingen zeer sprekend in klank gevat. De opener Amnesia kun je als een peinzende en uiteindelijk bevrijdende zucht beluisteren.

Met haar bijzondere klankkleuren, openheid en mooie beweging emuleert Rava’s muziek allerlei gemoedsgesteldheden op een wijze die intens tot de verbeelding spreekt. Veel stukken hebben het karakter van songs die zich lang doorklinkend sprankelend in de ruimte uitstreken. Op de zilveren stralen van Rava’s trompetklank, mooi hangend en tegelijk met agile, ademende kleurverschuivingen. Even teder als pittig waardoor ook het potlach-achtige Choctaw met zijn Miles-reminiscenties mooi in de lijn past. Het is muziek die direct uit het midden komt, vrij is van, vrij is tot, gespeeld door Rava’s nieuwe, geheel Italiaanse groep Tribe.

Opvallendste speler naast de bekende trombonist Petrella (1975) is pianist Giovanni Guidi (1985), die op zijn jonge leeftijd al 14 albums gemaakt heeft waarvan 5 onder eigen naam. En weldaad ook het fraaie bekkenwerk van slagwerker Fabrizio Sferra (1959) en de subtiele sfeertekeningen van gitarist Giacomo Ancilotto.

Rava (1939) afkomstig uit Triest, heeft een lange muzikale weg en een rijke muzikale ge- schiedenis achter de rug. hij heeft net zijn biografie Incontri con musicisti straordinari. La storia del mio jazz (Feltrinelli 2011) gepubliceerd. Hij oogt als een havik, heeft iets weg van een ouderwetse piraat maar kenmerkt zich vooral door fijnzinnige, breekbare sensitiviteit. Hij kan enorm plezier scheppen en even goed zwartere zones doorkruizen. Het gebeurt en hij kan het laten gebeuren. Hij heeft een fijn gevoel voor stemmingen en instigeert de ontvouwing daarvan in en door muziek. Hier maakt hij het beste in iedere speler los en slaagt er wonderbaarlijk in alles in een meerstemmig geheel op te laten gaan dat bepaald niet onberoerd laat. Hij heeft de afgelopen jaren een hele reeks mooie albums gemaakt. Deze blinkt extra uit door lichtheid in en over de diepte.