×

Recensie

Rock

31 december 2021

Endless Boogie

Admonitions

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: No Quarter

Admonitions Endless Boogie Rock 4.5 Endless Boogie – Admonitions Written in Music https://writteninmusic.com

Waarom je ziel aan Satan verkopen als je hem ook voor een intiem huiskamerconcert thuis mag uitnodigen. Het bluesy The Offender is een ruim tweeëntwintig minuten durende psychedelische trip. Soms moet je gewoon ver boven de muziek staan en van de gemiddelde songlengte afwijken. Ah, een ouderwetse jamsessie, hoor ik je denken. Nee, daar doe je Endless Boogie ernstig mee tekort. Eindeloos absoluut, maar man, man, man wat is dit toch een heerlijke Admonitions introductie, ondertussen alweer het zesde album van deze uit Brooklyn afkomstige slopende groovende rockmachine. The Offender is een uit de hand lopend feestje van vuile lancerende gitaarriffs die Paul Major samen met zijn maatjes Jesper Eklow en Matt Sweeney uit hun instrumenten laten ontsnappen en welke als een onheilspellende laaghangende avondmaan het fictieve Gotham City in zijn greep houdt.

Stadsduivel Paul Major is een langharige gevaarlijk uitziende gestalte met een afgeleefd uiterlijk die met zijn band Endless Boogie kilo’s aan stonerrock zand uit de versterkers blaast. De missing link tussen de zompige ZZ Top woestijnsound en het destructieve Ministry geweld. In een grijs verleden is Endless Boogie de ideale kandidaat om het New Yorkse muziekwalhalla CBGB volledig plat te spelen. Waarna de politie er de volgende dag een bordje onder hangt dat de tent voor eeuwig zijn deuren sluit. Exit, Rest In Peace. Als er een band is die het tegenwoordig verdient om zich bij die illustratieve namen te voegen is het Endless Boogie wel. De oude garde geeft symbolisch de fakkel aan de energieke nieuwe generatie door, die het memorabele pand tot aan de grond laat afbranden. Grappig eigenlijk, als je beseft dat zestiger Paul Major al in 1954 geboren is en een twintiger was toen Patti Smith, Television en Ramones die beruchte club onveilig maakten.

Endless Boogie heeft al vanaf 1997 bestaansrecht, maar het duurt ruim 10 jaar voordat debuutalbum Focus Level het licht ziet. Er is lang genoeg aan die hypnotiserende basis gesleuteld, waarvan vervolgens minimaal afgeweken wordt. Het beangstigende Paul Major stemgeluid heeft hooguit een ouder slijtagerandje gekregen. Hij kijkt in 2008 de duivel al recht in de ogen aan, en hedendaags zal Paul “Top Dollar” Major moeiteloos een hotelkamer met hem delen. De nodige flessen aan sterke drank zorgen voor voldoende inspiratie, en als zijn duistere metgezel verdoofd de roes uitslaapt, ploetert de woest uitziende frontman zich door het werkmateriaal heen.

Met de Disposable Thumbs garagerocker herbeleven we de roerige jaren zestig, als een jeugdige Paul Major met Velvet Underground, MC5 en The Stooges kennis maakt. Bands die het startpunt voor zijn obscure muziekverzameling vormen die zoveel invloed op de Endless Boogie sound uitoefent. Als een ware maniakale rioolman kronkelt hij door de nachtelijke straten, zijn honger met een overdosis aan demonisch gitaargehuil en andere zes snarige gekkigheid stillende. Och, het is gelukkig niet allemaal zo heftig. Bad Call is een ouderwetse rocker, die vrij weinig van het standaard stampwerk afwijkt. Gewoontjes, maar wel lekker in het gehoor liggend.

Wat moet het voor Kurt Vile een genot zijn om bij dit duistere gezelschap aan te sluiten. Voegt hij daadwerkelijk veel aan het hallucinerende trippende Counterfeiter toe? Welnee, dit is gewoon genieten geblazen. Als er een track nog het dichtste bij een jamsessie in de buurt komt, is dat Counterfeiter wel. De gitaar inpluggen, en spelen maar! De slowrock van het Jim Tully hoofdgerecht pakt je als een herhalende mantra volledig in. Een beetje zuigend, licht groovend met de nodige geestverruimende gruis. Een wurgslang die langzaam dichterbij komt, zijn prooi vriendelijk goedendag wenkt en deze onder bezwerende hypnose totaal verslindt. Paul Major in de onwetende slachtofferrol, wachtend op zijn naderende einde. Het geduld van bassist Mike Bones en slagwerker Harry Druzd wordt beloond als ze de koortsstuipende waanzin van klonterige afscheiding voorzien om vervolgens weer in die doodse stilte te verdwijnen.

Het lugubere The Conversation vergt meerdere luisterbeurten. In eerste instantie doet het verhaalelement afbreuk aan de opbouwende duistere spanning. Pas later dring je de psychotische gedachtegang binnen en krijgen de woorden meer impact. De in zichzelf verkerende dronken vreemdeling veranderd in een onbetrouwbare met krankzinnigheid voedende passant. Het gesprek wat maar niet plaats wil vinden, maar in het hoofd al uitgespeeld is. Het trauma verwerkende The Incompetent Villains of 1968 zoekt de historische geesten van de vogelvrij verklaarde antihelden op. Brokken aan voortschuivende baspartijen reinigen destructief de hersenen om in stilte een verpletterende indruk achter te laten. Waarom bang voor de toekomst zijn, als het verleden nog geen plek heeft. Admonitions, de Bijbelse plagen en de zeven hoofdzonden ineen, locatie New York.



  1. The Offender
  2. Disposable Thumbs
  3. Bad Call
  4. Counterfeiter
  5. Jim Tully
  6. The Conversation
  7. The Incompetent Villains of 1968