De fascinatie voor muziek krijgt Emily Nenni in de Bay Area doorgespeeld van haar ouders, vader werkte voor een radiozender en was een jazz en R&B adept. Patsy Cline, Willie Nelson, Jessi Colter en de onvermijdelijke Hank Williams behoorden tot de favorieten van mama, met haar ouders bezocht Emily tijdens haar kindertijd talloze concerten.

Die invloeden bepaalden haar levensloop, na een jaartje audio engineering hield ze haar studies aan Columbia College voor bekeken. Nashville lonkte en ze overleefde als keukenhulpje en leerde het vak op het podium van Santa’s pub. De ontmoeting met producer en gitarist Mike Eli resulteerde in 2017 in Hell Of A Woman. Na een intermezzo bij Teddy and The Rough Riders volgde nog een epeetje, de titeltrack Long Game trok de aandacht van het onder de vleugels van New West opererende Normal Town en resulteerde in een deal.

Ondertussen stak Nenni een handje toe  op de ranch in Colorado waar de vrouw van Mike Eli werkte. In die landelijke omgeving componeerde ze samen met Eli de nieuwe songs die in Nashville werden opgenomen. Eli krijgt daarbij productionele hulp van bassist Alex Lyon, dobro en pedalsteel wordt vakkundig bepoteld door Eddy Dunlap.

De obligate pose met Cowboy hoed en titeltrack verraden de muzikale insteek, je krijgt hier het  betere, traditionele countrywerk voorgeschoteld. Een behoorlijk stevige drumbeat ondersteund wervelende snarentwang en de krachtige stem van Nenni  in Can Chaser, een verhaal over rodeogirls. De titeltack is zo’n lekkerluie ouderwetse countrystamper de brommende bas creëert  een aanstekelijke groove en wordt aangevuld met verfijnde dobrospinsels, prima dansvoer voor de honky tonks, bekroond met lekker uitgekauwde zang.

“You told me I could be your Tina or Tammy”, the world was full of wild women you were itchin’ to dip your toes, If that makes me the devil , I’ll greet you at the gates of hell”, zingt Emily. Bij momenten krijgt die wat onderkoelde attitude nog een scherper randje,“ You can stay in my house, but in the morning you’ve got to get out here”.

In een zeldzame smartelijk ballade zoals het hemelse Leavin’ klinken de flexibele stembuigingen nog indrukwekkender. Het lichtjes fantastische Matches is knap opgebouwd en evolueert van achteloos parlando naar een meeslepende finale waarin de registers nog even opengetrokken worden. Tussen dit fraaie songwerk duikt een verassende cover op, geen voor de hand liggende recyclage uit het grote countryboek maar een popklassieker. Does Your Mother Know van ABBA  krijgt hier weliswaar een eigengereide behandeling maar zet de verstokte countryadepten toch even op het verkeerde, gelaarsde been.

In een tijd waarvoor de meeste countryzangeressen voor een sterk uitgesproken alliantie met popmuziek kiezen vormt de hecht met de traditie verweven countrystuff van Emily Nenni een ware verademing