De in Zeeland opgegroeide Ellen Shae stond als tiener al op het podium, een opleiding klassieke gitaar leidt, na een voorgeschiedenis als zangeres in uiteenlopende coverbands in het rock, blues en jazz segment, naar een meer persoonlijke stijl en wordt in 2014 met My Window naar buiten Na het uit 2017 daterende epeetje Clouds is er nu een nieuw volwaardig werkstuk met negen songs van Shae. Bij enkele songs zat de Amerikaanse singer-songwriter Tom Mank mee aan de schrijftafel.

De titeltrack Caged Bird ademt, op alomtegenwoordige ijle tonen van een sopraansax, een onbestemd verlangen uit, de vrijheid om zich volledig aan de muziek te wijden en de niet aflatende lokroep van het podium, in deze barre tijden helaas zowat onbereikbaar. Open Road is een prachtige roadsong. De akoestische basistracks werden in de Barefoot studio in België opgenomen. Rich DePaolo, voordien in de buurt van The Burns Sisters en Joel Rafael gesignaleerd, neemt met uitzondering van drums, zowat de volledige aanvullende instrumentatie op zich in de Electric Wilburand Studios in het New Yorkse Ithaca en verzorgde de productie.

Shae kwam in contact met deze muzikant/producer via Mank en dan is celliste Sera Smolen nooit ver uit de buurt. Het zijn haar bijzonder sfeervolle bijdragen die in de tweede helft het folkgetint werk optillen. Er is een geïnspireerde wisselwerking met donkere basloopjes bij de loepzuivere heldere zang. Als daar nog een viool bijkomt zoals in het akoestische Judging wordt het melancholische karakter nog versterkt en dat geldt eveneens voor het afsluitende Homesick dat op fraai  golvend gitaarwerk stroomt.

Vanaf de openingssong  betrekt Ellen Shae de luisteraar in verhalen en observaties uit haar eigen leefwereld verbonden met ruimer georiënteerde bevindingen en onveranderlijk in verfijnd songwerk verpakt .