Als je een stem hebt als Eliza Gilkyson, dan kun je zelfs van Sinterklaas Kapoentje nog een mooi, emotioneel beladen nummer maken. Vrees overigens niet voor zoiets hoor, haar nummers hebben gelukkig ook ruim voldoende inhoud. Aan die collectie van nummers heeft ze nu weer tien nieuwe toegevoegd. Drie jaar na haar vorige album Beautiful World komt de zangeres namelijk met Roses At The End Of Time, een album waarmee ze je ruim drie kwartier lang in vervoering brengt.

Hoewel haar naam wat Scandinavisch aandoet, is Eliza Gilkyson (1950) geboren in Hollywood, Californië. Ze groeide op in een muzikaal nest, haar vader was singer-songwriter Terry Gilkyson, die in de jaren 50 een zekere naam en faam verwierf (vooral vanwege nummers van zijn hand die waarmee andere hits scoorden). Ook zong en schreef hij nummers voor films van Walt Disney. Zo is het wereldberoemde The Bare Necessities uit Jungle Book van zijn hand (ja juist, dat nummer van beer Baloo). Maar genoeg over pa Gilkyson, over naar dochterlief.

Als jonge tiener zong Eliza al met haar vader nummers in voor Walt Disney films. Een aantal jaren later vertrok ze naar Santa Fe, New Mexico, waar ze in 1969 hier haar eerste soloalbum opnam (Eliza ’69). Het duurde tien jaren voor het volgende uitkwam (Love From The Heart). Mocht je dit nog eens willen zoeken, doe dat dan onder de naam Lisa Gilkyson. De periode daarna verhuisde ze vooral veel, pas in 1987 bracht ze het volgende album uit (Pilgrims, 1987). Hierna ging het allemaal wat sneller.

In 1989 deed ze op Legends Of Rainmaker een duet met Bonnie Raitt, een eerste grote naam in een rijtje dat nog flink zou groeien. Zo hielp ze in 1993 harpist Andreas Vollenweider op zijn prachtige(!) Eolian Minstrel (slechts de gedachte aan het nummer Harvest maakt al vrolijk). Met Ian Matthews en onze eigen Ad Vanderveen maakte ze begin deze eeuw het album More Than A Song en op haar – politiek geëngageerde – album Land Of Milk And Honey (2004) zongen Patty Griffin, Mary Chapin Carpenter en Iris DeMent mee. Nu, op Roses At The End Of Time krijgt ze hulp van singer-songwriter John Gorka.

Het album opent met de wals Blue Moon Night. Muzikaal weinig verrassend, maar wel erg mooi, zo ingetogen als ze het brengt. Ze vervolgt met een nummer van haar broer Tony, de folky countrytrack Death In Arkansas: folky door de viool, country door de banjo, de combi door de (samen)zang en ‘sjees wat mooi’ door het geheel. Ook hier geldt, dat het muzikaal erg herkenbaar is, verwacht geen experimentele uitstapjes. Verwacht ook niet alleen maar ‘softe’, folky nummers, Looking For A Place is bijvoorbeeld een lekkere alt-country rocker.

Mocht 2153 bij de eerste keer luisteren een polka-niemendalletje lijken, luister dan toch vooral nog eens. Niet alleen tekstueel is het nummer goed, ook krijgt het – hoe vaker je luistert – een sfeer van een muzikale overlevering. Folklore voor de toekomst. Slouching Towards Bethlehem is een lekkere, lome wat jazzy track met blazers. Even doet het denken aan Song No. 6 van Ane Brun en meteen begrijp ik dan weer, waarom ik de stem van die Noorse zangeres wel eens heb vergeleken met die van Gilkyson. Vayan Al Norte is weer een prachtige wals, door de gitaar en (achtergrond)zang een indrukwekkende folktrack.

Afsluiter Once I Had A Home is een bijna zeven minuten durende ballad, waarop Gilkyson eens te meer haar klasse laat horen. Het is namelijk een vrij statisch nummer, op een hele mooie gitaarsolo na ruim 3,5 minuten na gebeurt er amper iets, het is juist door dat statische, in combinatie met haar zang waardoor het nummer meeslepend mooi wordt.

Roses At The End Of Time is een zeer geslaagd album: mooie nummers en goede teksten op lekkere wisselende tempo’s en energieën. Toegankelijk en herkenbaar, maar toch nieuw. En natuurlijk, om de cirkel rond te maken, die stem… die prachtige stem. Veel meer heb je dan ook niet nodig. Toch heeft Eliza Gilkyson wel meer: een album vol goede songs.

Hieronder een nummer van een ouder album (Your Town Tonight, uit 2007). Voor de mensen die haar nog niet kennen om kennis te maken met haar mooie stem. En voor de mensen die haar al wel kennen om ‘gewoon’ te genieten.

https://www.youtube.com/watch?v=kuq0Epenfak