Het is zonder twijfel één van de meest opvallende koppels binnen de tegenwoordige jazz: zangeres Elina Duni en gitarist Rob Luft. Een koppel dat elkaar niet alleen muzikaal maar ook emotioneel volledig begrijpt. Lost Ships, hun eerste samenwerkingsproject op plaat, is een buitengewone.

Ze komen van twee verschillende kanten. Luft studeerde in Londen en openbaarde zijn grote talenten op twee albums die uitgebracht werden op het populaire Britse Edition Records. Hij zit vol in de Britse jazzscene. Duni, oorspronkelijk afkomstig uit Albanië en vanaf haar tiende woonachtig in Zwitserland, startte haar muzikale carrière in Geneve en pas toen ze na een handvol albums daar door het vermaarde ECM getekend werd en het prachtige Partir (2017) maakte, kreeg ze buiten Zwitserland meer bekendheid.

Zowel Luft als Duni zijn talenten zoals er maar heel weinig zijn. Eigenzinnig in muziek maken, gecombineerd met een fabuleuze techniek waardoor het uitdragen van emoties vloeiend tot warmbloedige songs leidt.

Lost Ships biedt alles wat het duo Duni en Luft zo ontzettend interessant maakt. Het is een uitgelezen collectie eigen songs en interpretaties van traditionals en songs van anderen. De songs zijn gedrenkt in de folk en jazz en krijgen in de hand van Duni en Luft een verfrissende hedendaagsheid.

Duni wederom zingend in het Albanees, Frans, Italiaans en Engels heeft een prachtig warme stem met alle finesses en buigingen zoals je hoopt dat iemand de songs zingt. Luft is een wonder op zowel de elektrische als akoestische gitaar. Hoewel zijn spel binnen de songs begeleidend is laat hij steeds zoveel meer horen. Er sprankelen steeds weer prachtige verrassingen in zijn spel door die de songs optimaal verrijken.

Duni en Luft worden terzijde gestaan door multi-instrumentalist Fred Thomas (onder meer bekend van Fire! Orchestra), die niet alleen prachtig piano speelt maar ook achter de drums plaats neemt, en flugelhornspeler Matthieu Michel. Muzikanten die met hun grote talent de songs steeds exact de juiste invulling geven en daarnaast Duni en Luft alle ruimte laten.

Het zijn wervelende songs die Lost Ships kent. Vrij en los gespeeld en gezongen en steeds weer in de exact juiste sferen opgetrokken. Luft is zonder twijfel het grootste gitaartalent dat er momenteel in de jazz wereldwijd rondloopt. Zijn spel is immer rijk van kleur, fraai als begeleiding van de stem van Duni, maar geef hem wat ruimte binnen de structuur van de song en hij openbaart de prachtigste klanken, dan weer puur dan weer vol effect, immer verrassend tegelijk hartverwarmend.

Duni is een wereld op zich. Haart stem behoort tot de allermooiste die er momenteel te horen zijn. De warmte die ze in de teksten legt, die zowel van persoonlijke aard zijn als verhalen over de tragische verhalen die met migratie en de ecologische ontwikkelingen samenhangen, gecombineerd met een groot gemak en vrij gevoel in zingen, brengt een levendigheid waar emoties vloeiend in overlopen. Het is wonderlijk mooi hoe Duni en Luft gezamenlijk muziek maken, elkaar moeiteloos aanvoelen en vanaf daar verder reiken dan je voor mogelijk kunt houden.

Luister alleen al naar composities als Numb en de titeltrack en hoe die machtige vloeibaarheid in techniek, gevoel, sfeer en klank tot een prachtig geheel samen komen. Alle van de twaalf composities die het album telt hebben die ongrijpbare klasse die net zo organisch als hartveroverend klinkt. Zelfs een toch wel heel vaak geïnterpreteerde traditional als The Wayfaring Stranger krijgt in hun handen een adembenemend mooie uitvoering.

Vanaf de gelijk wel heel fraaie albumopener Bella Ci Dormi, een bewerking van een oude Italiaanse folksong, tot hun magnifieke interpretatie van Charles Aznavour’s Hier Encore als albumafsluiter, is het één grote pracht aan songs die we te horen krijgen. Brighton, Flying Kites, Lux en Empty Streets, zelf geschreven songs, zijn ieder even bijzonder en mooi. Hun versie van Sinatra’s I’m A Fool To Want You krijgt in hun handen een wonderschone verversing.

Erg mooi om Duni Albanese folksongs als Kur Më Del Në Derë en N’at Zaman weer op te horen pakken en naar grote hoogten te horen zingen. En wat een genot om Luft bijna achteloos de stijl van gitaarspelen zoals we die uit die contreien kennen, op te horen pakken en die nog extra diepte te horen geven. Wat een bizar groot talent toch…

De sobere setting met Thomas dan weer achter de piano dan weer achter de drums en Luft op zowel akoestische als elektrische gitaar is hier een uitstekende keuze geweest. De sounds is puur en warm. Michel vult met zijn mooie spel op de flugelhorn sfeervol op de composities aan. De songs zijn bijzonder goed, helder en warm opgenomen, en klinken wonderbaarlijk mooi.

Duni en Luft verzamelden de afgelopen drie jaar de songs die nu op Lost Ships te horen zijn. Ze gaven veel optredens samen (zoals een bijzonder mooie op Leuven Jazz 2019) vanaf de herfst van 2017 en bleven doorselecteren. Lost Ships is daardoor een machtige collectie songs geworden waarbij elke song op zichzelf staand buitengewoon is maar ze als collectief een onuitwisbare indruk achterlaten.

Lost Ships is ook niet zomaar een opvolger van Partir van Duni of  Riser (2017) of Life is a Dancer (2019) van Luft, maar een glansrijke nieuwe samenwerking tussen twee volledig gelijkgestemde muzikale geesten. Lost Ships is een album zo overweldigend mooi als je maar heel, heel weinig hoort.