Elephant Micah
Genericana
Wat een interessante band blijft het uit Indiana afkomstige Elephant Micah toch. Genericana is wederom een zeer fijn album. Zelfs zo fijn dat het tot een van de hoogtepunten van 2018 gerekend mag worden.
Elephant Micah is het geesteskind van zanger/songschrijver/gitarist Joe O’Connell die het gros van zijn albums gewoon thuis opnam, vaak ook zelf of deze via kleine label als BlueSanct en Time-Lag Records uitbracht. Pas met het voorlaatste album Where In The Woods, dat uitgebracht werd door het grotere Western Vinyl, kreeg een grotere groep muziekliefhebbers in de gaten hoe interessant de band van O’Connell wel niet is.
Met Genericana, zijn onderhand dertiende album, zal dat aantal liefhebbers zeker gaan oplopen. Het album klinkt toegankelijker dan het voorgaande werk en door de wisselwerking van ingetogen en uitbundiger met lekker rafelig gitaarwerk is er een fijn diverse sfeer ontstaan.
Sowieso elk album dat begint met de zee, het komen en gaan van de golven, het wellicht allermooiste geluid dat er is, heeft gelijk mijn aandacht. En als O’Connell met zijn prachtstem dan ook nog eens op het ritme van de golven zijn zanglijn inzet ben ik verkocht. Met het inzetten van elektronica en de toevoeging van percussie, bas en effecten wordt de song er alleen maar mooier op.
Hoe prachtig klinkt vervolgens Fire A dat op die openingssong Surf A volgt. Vanuit een met folk en blues structuren doortrokken gitaarmotief opgebouwd en naar mooie hoogten rustig aan opgeduwd. Wat een verrukkelijk gitaarwerk! Het wat steviger Life A zorgt even voor de fijne afwisseling om daarna met de intrigerende schoonheid van Life B tot een nieuw hoogtepunt te komen. In een heerlijk bad van zachte galm klinken het gitaarwerk en de zang van O’Connell hemels mooi.
Het ook al zo fijn langgerekte Fire B is dan weer een op basis van bas en tabla, opgezette elektronische/sonische song. Intrigerend ook weer en volledig passend in het klankbeeld van het album. Met het door lekker stevige tegelijk rafelig klinkende gitaren en dikke drums en bas gedragen Surf B duikt de song uiteindelijk weer naar het geluid van de zee, de golven gecombineerd met zang. O’Connell is na een fascinerend muzikale reis weer terug waar hij begon.
De teksten zijn op het eerste gehoor wat ondoorgrondelijk. O’Connell verplaatst zich in zijn teksten in diverse personen (If I were a singer, if I were a hunter, if I were a quaker….) en laat niet na in sommige songs tekstfrases als “I’d magnatize this tone’ te verstoppen of een song te eindigen met woorden als ‘I’d listen to the silence’. Maar eerlijk gezegd, maakt die ondoorgrondelijkheid zijn songs alleen maar meer intrigerend.
Genericana kan als één van de allermooiste album van dit jaar de boeken in. De absolute pracht die van de songs uitgaat heeft een koortsachtige werking. Steeds als je iets anders op wilt zetten, pak je daarna toch weer dit album op.