Dat is best wel stoer. Een contract aangeboden krijgen door Excelsior en dan aangeven dat je het nog niet wilt, omdat je eerst live meters wilt maken. Respect. Kan niet anders zeggen. En uiteindelijk hebben ze dat contract toch binnen gehaald en Dazzling Highs To Crushing Lows is het resultaat.

Electric Tears komt uit Hoorn, wat inmiddels een redelijke bakermat voor muzikaal talent begint te worden en een goeie vijver voor Excelsior. In ieder geval zit er meer rock ’n roll in het leidingwater dan bij die andere plaats aan het IJsselmeer. In de gelederen zit Niels de Wit, een rock ’n roll begrip in NH. Hij zat vroeger in Johan, maar ook in o.a. Uncontrolable Urgh en De Kift.

De 12 liedjes op dit debuut zijn eenvoudig van aard. Een beetje tussen Buffalo Tom en Johan in. Lekkere gitaarliedjes en op zich allemaal goeie songs, maar ze missen wat. Niels heeft een goeie stem, maar ontbeert de melancholie die eerder genoemde bands wel hebben. Het gitaarwerk is lekker, goeie sound ook, maar de melodielijntjes komen uit een orgeltje. Een tweede gitarist had naar mijn idee beter gewerkt.

Uiteindelijk kent dit album geen echte hoogtepunten, maar ook zeker geen dieptepunten. Het klinkt allemaal lekker, maar over de hele linie is het wel wat vlak. Uiteindelijk blijkt dat hun eerste single van een paar jaar terug nog steeds het beste liedje is.