Wat een ongelooflijke virtuoos is Eldar Djangirov toch en met welk een geweldig stel muzikanten speelt hij samen. Zijn nieuwe album Breakthrough is wederom een briljante collectie jazzcomposities.

In navolging van het voor een Grammy genomineerde album Re-Imagination (2007) en het daarop volgende Virtue (2009) is Breakthrough zijn derde jazz meesterwerk op rij. Het is maar heel weinig muzikanten gegeven dit te volbrengen en in de wetenschap dat Eldar Re-Imagination maakte toen hij nog geen 20 was en met het uitbrengen van zijn nieuwe album Breakthrough nog maar 26 is, kunnen we gerust spreken over het allergrootste talent dat er momenteel binnen de jazz rond loopt.

Hoe goed Breakthrough zou gaan worden konden we ruim 2 maanden geleden al op beeld zien. Point Of View Redux, het openingsstuk van het nieuwe album Breakthrough, verscheen met een geweldige studio-opname uit de Avatar studio (New York), op video en maakte zeer hongerig naar het nieuwe album. En hoe ongelooflijk de openingstrack is, zo onvoorstelbaar goed is de rest van dit album. Wat te denken van het echt geniale titelnummer? Net als de openingstrack ontspint zich binnen 10 minuten een oorverdovende streling aan het oor. Een opwindende rush van muzikaliteit en virtuositeit die in tempo heen en weer stuitert en met het zeer pakkend, steeds fenomenaal terugkerend thema de compositie weer op aarde laat belanden. Saxofonist Chris Potter is als gast volledig op zijn plek en moet er hard aan trekken om het geniale trio (naast Eldar, de geweldige bassist Armando Gola en prachtdrummer Ludwig Afonso) bij te houden. Maar Potter kan, als geen ander, de strijd aan en komt gloriërend uit de strijd.

Dat de herontdekking van klassieke muziek (Eldar pakte zijn klassieke studie rond zijn 20ste weer op en maakte ondertussen ook maar even 2 heel erg goed ontvangen klassieke albums) veel betekenis voor zijn jazzspel heeft gehad is goed te horen. Het prachtintro van Gerswhin’s Somebody Loves Me maar zeker ook zijn ingehouden spel in het prachtige What’ll I Do (Irving Berlin) laten horen hoe hij als pianist gegroeid is. En als je dacht dat alleen Brad Mehldau en Robert Glasper spannende Radiohead jazzcovers konden maken luister dan eens naar hoe Eldar het van Amnesiac afkomstige Morning Bell volledig eigen maakt. Absoluut briljant! In krachtige composities als In Pursuit, Tokyo Pulse en het waanzinnige Blink komt het grootse talent van Eldar optimaal met immer verrassend pianospel naar voren. Maar luister door het geweldige spel van Eldar ook eens naar Afonso en Gola. Echt adembenemend hoe goed deze mannen spelen. Zij groeien, schijnbaar moeiteloos, met het grootse niveau van Eldar mee. Ook lyrische Hope en de bonustrack/American standard Good Moring Heartache, een volledig Eldar piano solo bijdrage, zijn uitmuntende stukken die het album nog meer klasse en warmte geven.

Er is zoveel wat Breakthrough geniaal maak dat je, je er bij elke luisterbeurt weer erover verbaast waarom Eldar niet bekender is bij een groot publiek. Als er één muzikant de toekomst van de jazz in handen heeft is het Eldar Djangirov.