Om El Juntacádavers te omschrijven als het stoere, uitdagende en ondeugende neefje van Gotan Project is iets te kort door de bocht maar net als hun succesvolle collega-muzikanten verkennen zij op hun debuutalbum De Platino op creatieve wijze de grenzen van de Neotango, de hedendaagse variant van de Argentijnse tango. Daar waar Gotan Project zich vooral heeft gespecialiseerd in Electrotango maakt El Juntacádavares een spannende mix van tango, hip-hop en rock.

De grondlegger van El Juntacádavares is de Argentijnse muzikant Enrique ‘Kike’ Noviello. Hij groeide op in Buenos Aires met Charlie Parker en bebop en sinds zijn vetrek naar Antwerpen in 2002 ontwikkelde hij zich als veelzijdig muzikant. Enrique wil met El Juntacádavares zowel de tango uit Buenos Aires laten samensmelten met verschillende muziekstijlen van ‘ oude en nieuwe Belgen’ als het verhaal van zijn lievelingsboek Juntacádavares vertellen. Juntacadávares is een roman uit 1964 van Juan Carlos Onetti, een van de grootste schrijvers uit Uruguay. Het boek gaat over Lijkenrover (Juntacádavares) die een stoutmoedige pooier is van een reeks oude vermoeide hoeren (schertsend de lijken genoemd). Samen met hen probeert hij het perfecte bordeel op te zetten.

De 14 nummers op De Platino zou je kunnen  zien als de spannende, bijpassende soundtrack bij het boek. De manier waarop de band de sfeer muzikaal neerzet doet, zeker daar waar de hip-hop ‘skills’ van Kris ‘ Scale’ Strybos worden ingezet, soms denken aan The Fun Lovin’ Criminals, zij het dat El Juntacádavares door de immer aanwezige tango-elementen zijn unieke karakter behoudt. Vanaf de eerste tonen van het overtuigende Corrita Y El Pie zit je als luisteraar midden in de belevingswereld van de band en wacht je vol spanning op wat komen gaat. Het gedreven klinkende Lluvia gaat op dezelfde voet verder, met wederom een heerlijk bijpassende raps van Kris. In het instrumentale Año Nuevo staat het bandoneon-spel centraal, al zorgt ook het uitstekende drumwerk voor de benodigde spanning. Fútbal Argentino zou de muzikale omlijsting van een soepele solo van Lionel Messi kunnen zijn, die eerst moeiteloos vijf spelers passeert om vervolgens op schitterende wijze de keeper kansloos te laten. Althans, zoiets moet het geweest zijn wanneer je het (dol)enthousiaste commentaar van de verslaggever op je in laat werken.

Asfixia staat weer bol van de heerlijk lome, doch krachtige hip-hop en het nummer groeit in deze categorie zelfs uit de smaakmaker van het album. Het duistere, emotionele Arrayanes krijgt door de meeslepende zang en het zwoele gefluister van Nicky van Lierop iets extra’s. De onderhuidse spanning is daarnaast ook voelbaar in A La Sombra, een nummer dat door de dreigend ingesproken teksten heel even een korte flashback oproept aan het al even duistere Jeanny van Falco uit de jaren 80 (hoe vol kan een hoofd zitten met oude muziekfragmenten?) maar volgens mij gelukkig iets minder desastreus afloopt.

Santa Maria is een prachtig voorbeeld van hoe optimaal de wisselwerking tussen hip-hop (Kris) en zang (Enrique) kan zijn. Dat kunststukje wordt daarna nogmaals prachtig herhaald in de gewaagde cover van de Cubaan Carlos Pueblo, Hasta Siempre, bijkans omgedoopt in Cuba tot alternatief volkslied, waarin de belangrijke rol van Che Guevara centraal staat. Met name de intense zang van Enrique zorgt voor een waardig eerbetoon aan dit mooie nummer. Daarnaast treffen we veel intense instrumentale sfeerschetsen aan op De Platino.

In 2011 won de band de ‘ Mano Mundo’ Music Competition en speelde de groep als in het openluchttheater Rivierenhof als support-act van Gotan Project. Vorig jaar wonnen ze het Kokopelliconcours op www.vi.be en dit jaar spelen ze onder meer tijdens het Dranouterfestival, Mano Mundo (Boom) en Festival Mundial (Tilburg). El Junctacádavares presenteert zaterdag 23 februari hun debuutalbum De Platino in RASA te Utrecht.