Zelden heeft een album de naam zo waargemaakt als Wonderful, Glorious van EELS. Het is namelijk een erg fijne en glorieus te noemen terugkeer naar een vorm die het project rond ‘lachebekje’ Mark Oliver Everett al een jaar of acht kwijt leek te zijn.

Lachebekje staat niet voor niets tussen aanhalingstekens. “Life is funny, but not ha ha funny”, zong Everett in 1998 al op het bitterzoete 3 Speed. De man heeft in de bijna halve eeuw dat hij op aarde rond schuifelt een onvoorstelbare bak ellende over zich heen gekregen. Er zijn er voor minder in een gesloten inrichting beland, maar in zijn muziek en zwarte humor heeft Everett al jaren een uitlaatklep die hem in mindere of meerdere mate met de voeten op de grond houdt. Vergeet dat door velen bejubelde debuut Beautiful Freak en zet liever eens het hartverscheurende Electro-Shock Blues op, of het rauwe Souljacker om te horen waarom het immer van bezetting wisselende gezelschap rondom Everett al ruim 15 jaar een legendarische cultstatus weet te behouden.

Toch moet gezegd dat de kracht van EELS sinds 2005 tanende leek. Na het puike dubbelalbum Blinking Lights And Other Revelations leek de creatieve koek op. Everett had zijn persoonlijke (on)geluk tot de laatste druppel uitgemolken en de trilogie albums die volgde (Hombre Lobo, End Times, Tomorrow Morning) was over de hele linie niet zo sterk (enkele machtige uitschieters daar gelaten) als al het voorgaande materiaal. Twee en een half jaar na Tomorrow Morning revancheert EELS zich. In plaats van een veredeld solo album van Everett, is Wonderful, Glorious een echte bandplaat geworden, opgenomen met de muzikanten die tijdens de (voor)laatste tournee ook van de partij waren. En dat hoor je er vanaf. Het album kent een dynamiek die in het EELS oeuvre eigenlijk sinds het eind 2002 min of meer impromptu opgenomen Shoonenanny! album niet meer gehoord is. Het maakt EELS voor het eerst in jaren – hoewel nergens de originaliteitsprijs wordt gewonnen – weer eens tintelfris en zowaar, Everett klinkt voor het eerst in jaren alsof ‘ie met het goede been uit bed gestapt is. “You know what? I’m in a good mood today”, praatzingt hij terecht in New Alphabet.

Nu is dat laatste voor een professionele droefsnoet natuurlijk relatief, maar de toon wordt met het lekker rafelige Bombs Away direct gezet. “I’ve had enough of being complacent”, gromt Everett, daarmee direct de vinger op de zere plek van de vorige albums leggend. Die waren te zelfgenoegzaam. Te veel ‘EELS volgens het boekje’, terwijl juist het onverwachte en de continue en eigengereide muzikale ontwikkeling in de jaren daarvoor zo boeiend was om te volgen. Het nummer werkt in zijn duisterheid wat vervreemdend, maar is akelig intrigerend. Kinda Fuzzy is nog zo’n track die de oorschelpen continue weet te prikkelen. Over ‘fuzzy’ gesproken, de heerlijke baspartijen op Peach Blossom kunnen daar ook wat van. Het naar The Beach Boys neigende, afsluitende titelnummer, laat je met vlinders in de buik achter. De kracht van EELS zit ‘m echter al jaren in de meer introverte nummers. Ook hier weer, hoewel ze in de minderheid zijn. Wie het droog houdt tijdens het mijmerende Accident Prone of vooral tijdens het melancholieke en uitgestreden klinkende On The Ropes heeft een hart van steen.

Voor de snelle beslissers is er een ‘deluxe edition’ beschikbaar. Hierop wordt op de tweede cd een berg archiefmateriaal bijeengeschraapt. I’m Your Brave Little Soldier (hoewel erg goed – had meer verdiend dan zo’n terloopse release) is bijvoorbeeld al dertien jaar oud, Happy Hour (We’re Gonna Rock) al een decennium. De consistentie mist hierdoor, niet in het minst omdat de boel met live-opnames uit 2010 en 2011 is opgevuld. Mag de pret niet drukken, het is een alleraardigst toetje en voor alle toetjes geldt, die moet je gewoon niet te vaak eten.

EELS – Wonderful, Glorious

1. Bombs Away
2. Kinda Fuzzy
3. Accident Prone
4. Peach Blossom
5. On The Ropes
6. The Turnaround
7. New Alphabet
8. Stick Together
9. True Original
10. Open My Present
11. You’re My Friend
12. I Am Building A Shrine
13. Wonderful, Glorious

bonus cd

1. Hold On To Your Hat
2. Your Mama Warned You
3. I’m Your Brave Little Soldier
4. There’s Something Strange
5. Happy Hour (We’re Ronna Rock)
6. That’s Not Really Funny [Live 2011]
7. In My Dreams [Live 2010]
8. Prizefighter [Live 2010]
9. Looking Up [Live 2011]
10. What I Have To Offer [Live At KEXP]
11. I Like The Way This Is Going [Live At KEXP]
12. Spectacular Girl [Live At KEXP]
13. Summer In The City [Live At KEXP]