Zanger-gitarist Eddie Vedder spoedt zich al decennia lang, tour op tour, in sneltreinvaart de aardbol rond met z’n immer nog oversuccesvolle Pearl Jam. Waar ie eerst evenwel, in al de hectiek, vaak niet het flauwste idee had waar naartoe z’n expres heenraasde, weet hij als 57-jarige intussen wel hoe bij wijlen wat stoom af te laten en ook waar dan eens de afslag in de luwte te nemen. Dit ook nu weer, met z’n derde persoonlijke project Earthling.

Op Earthling trekt hij solo wel alle registers open met gelegenheidsband ‘The Earthlings’, met o.m. Glen Hansard en Josh Klinghoffer (Frusciante-vervanger) en Chad Smith, beide van de Peppers. Assistentie deze keer ook van muzieklegendes als Stevie Wonder, Elton John, Ringo Starr en technische bijstand ook van Andrew Watt, producer achter Justin Bieber en Miley Cyrus. Bieber, Cyrus?! Hell, why not!

De plaat begint behoorlijk in Pearl Jam-grungy-stijl met verschillende best aantrekkelijke solonummers. Het prima bombastische Invincible, bijna Bono-pleidooi, hier voor het belang van elk individu en voor empathie tussen de ‘earthlings’ onderling. Volgen ook de intussen succesvolle singles. Rustige poprocker Long Way, typische Pear Jam-rockballad Brother the Cloud en het ingetogener, pianogedreven The Haves. In Brother the Cloud, betekenisvol openend met ‘I had a brother…’, weidt hij uit over dood en universele gevoelens van droefheid en frustratie en hoe dit alles in balans te houden. De zelfmoord van een goede vriend – heel vermoedelijk Chris Cornell van Soundgarden – en Vedder’s pijn daarbij. Waarom heb ik niks gemerkt? Waarom is hij niet langsgekomen? Zijn vragen, nu voorgoed zonder antwoorden.
In Fallout Today, geschreven vanuit vrouwelijk perspectief, spreekt hij zich dan weer uit over vrouwenzaken en abortus en, wat dat betreft, het feit dat blijkbaar tegenwoordig ‘the times they are a-changing backwards’.

Pas in het einddeel doen – niet onopgemerkt – ook de gasten hun aardige duit in het zakje. In Try, gedenkwaardige Stevie Wonder, die zichzelf zoals steeds met z’n harmonica volledig weet te verdampen in de muziek. Vervolgens komt in Picture met vocals en piano ook Elton John sterk voor de dag en in het fraai beatleleske Mrs. Mills beroert Ringo Starr even nederig als altijd de drums.

In het geheel aparte On My Way duikt plots dan ook de ‘gaststem’ van Vedder’s biologische vader op. Pearl Jam’s allergrootste knaller Alive was ooit al aan hem opgedragen. Zoon Vedder leerde de man pas postuum kennen, samen met de vaststelling welke fantastische voice ook hij als muzikant had. Collage van enkele van zijn songs werd door Watt vakkundig in de afsluiter van Earthling verwerkt. Pure persoonlijke ontroering wanneer beider stemmen, van vader en zoon, zich hier op dit On My Way finaal dan toch eenmaal weten te versmelten.

Ook op de solo-zijweg maakt machinist Eddie Vedder dus weer zeer goede sier met een hoogst geslaagd Earthling. Maar nu dan toch wel, na de hel van de lockdown, met volle focus de Pearl Jam-locomotief weer via de hoofdbaan op dreef krijgen, richting fantastische festivalzomer. Next stops Pinkpop-Werchter!