Vier jaar na zijn vorige album The Beautiful Lie en drie jaar na het tegen zijn zin in uitgebrachte Best Of-album Until Tomorrow Then, keert Ed Harcourt overtuigend terug aan het singer-songwriterfront met Lustre, zijn vijfde studioalbum. Na zijn breuk met Heavenly/EMI richtte hij het eigen label Piano Wolf Recordings op en begon in zijn eveneens nieuwe Werewolf studio enthousiast te werken aan dit nieuwe album. De sprong in het diepe, deze keuze voor volledige muzikale vrijheid, pakt meteen zeer goed uit. Lustre, opgedragen aan vrouw Gita en dochter Roxy, is zelfs het beste album dat de onlangs 33 jaar geworden zanger tot nog toe heeft gemaakt.

Opgenomen in de Bear Creek Studio bij Seattle met co-producer Ryan Hadlock (The Gossip/Blonde Redhead) bevat Lustre elf prachtige songs (de gelimiteerde editie zelfs nog zeven meer) die ontegenzeggelijk de schrijfkwaliteiten van de tegenwoordig bebaarde bard blootleggen. De Langley Sisters, waar ook zijn vrouw Gita deel van uitmaakt, leiden de mooie opener en titelsong in waarna meteen alweer de volgende poëtische popparel zich aandient in de vorm van Haywired, één van de eerste nummers die Ed voor dit album schreef. Het melodieuze Church Of No Religion, het voor Gita gescheven, rijk georkestreerde en spannende Heart Of A Wolf en de fantastische eerste single Do As I Say Not As I Do, waarin vooral de politici er metaforisch flink van langs krijgen, maken vooral van de eerste helft van Lustle een gevarieerde en boeiende luistertrip.

Daarna neemt Ed even wat gas terug, zonder overigens aan kwaliteit in te boeten. Lachrymosity bijvoorbeeld, met de prachtige strofe “I’m a recipe for desaster, I’m a has-been-no-good bastard” is een soort ode aan de krachtige vrouwen die het regelmatig te doen hebben met de onuitroeibare triestheid van hun mannen en de daarbij bijbehorende houding. So I’ve Been Told (It’s All In My Mind) maakt eveneens veel indruk, ditmaal door de puurheid van het nummer, waarbij Ed overtuigend in de huid kruipt van een psychiatrische patiënt. Toch wordt het beste nummer voor het laatst bewaard, het voor dochter Roxy geschreven Fears Of A Father, een prachtige muzikale ‘liefdesbrief’ van beide ouders aan hun kind, die grotesk wordt voorgedragen, gaat door merg en been. Roxy zal trots zijn op papa, zodra ze de tekst kan begrijpen!

Lustre is een geweldig, volwassen album, waarmee Ed Harcourt zich definitief schaart tussen ‘grote’ zangers als Jeff Buckley, Rufus Wainwright en Nick Cave in plaats van er continu mee vergeleken te worden.