Een zeer fraaie uitgave vormen de niet eerder uitgebrachte Belgische radiosessies die de Servische componist en trompettist Dusko Goykovich opnam. Het Gentse Sdban Records weet als geen ander hoe je die opnamen uitbrengt en onder de aandacht brengt. Doo’s Blues is een ruime ode aan de muzikant en componist die de Europese jazzscene in de jaren vijftig, zestig en zeventig veroverde.

Goykovich, geboren in Jajce, Bosnië en Herzegovina (destijds nog Joegoslavië geheten) studeerde van 1848 tot 1953 aan de Muziekacademie van Belgrado waarna hij eerst in de bigband van Radio Belgrado begon te spelen voordat hij over Europa ging zwerven om zijn stijl te vervolmaken. Na optredens op de destijds belangrijkste festivals van Europa met de big bands van Kurt Edelhagen en Kenny Clark & Francy Boland vertrok hij naar de Verenigde Staten om daar aan het fameuze Berklee te studeren.

Halverwege de jaren zestig kwam hij terug naar Europa waar hij met Swinging Macedonia (1966), zijn vernieuwende sound waarin hij jazz vermengde met de folk uit zijn geboortestreek, een jazzster werd. Het was in die tijd dat hij voor twee sessies gevraagd werd naar de BRT te komen waar hij met drie verschillende ensembles speelde.

Voor de eerste sessie, opgenomen eind januari 1967, werd Goykovich begeleid door het kwartet van de Belgische vibrafonist Fats Sadi. Later die dag werd Goykovich ook vergezeld door het BRT Jazzorkest, het eigen jazzorkest van de Belgische nationale radio dat toen speelde onder leiding van altsaxofonist Etienne Verschueren.

Nog geen twee maanden later bevond Goykovich zich opnieuw in de Brusselse studio’s van BRT, dit keer aan het hoofd van een internationaal kwintet met onder anderen Bent Jædig (tenorsaxofoon en fluit), Scott Bradford (piano), Jimmy Woode (bas) en Al Jones (drums).

Deze opnamen vormen nu Doo’s Blues, dat met recht een eerbetoon aan de componist en trompettist Goykovich  genoemd mag worden. De opnamen zijn spot on. Goykovich spelstijl is lekker dynamisch en zelfverzekerd in de vele uptempo stukken en al even krachtig emotioneel in de rustiger passages. De muzikanten die hem omringen pakken steeds goed door en laten Goykovich het beste uit zijn spel halen.

Natuurlijk zijn die Amerikaanse jaren van duidelijke invloed geweest op de ontwikkeling van Goykovich als muzikant en componist. Er sluipt flink wat blues door zijn spel (vandaar de titel) en de Amerikaanse jazzscene rond die tijd als net zo hard. Dat zijn spel er ook gigantisch op vooruit was gegaan en hij met Swinging Macedonia een eerste mijlpaal in zijn oeuvre had bereikt was daar het logische gevolg van.

Doo’s Blues (The Belgian Radio Recordings), samengesteld door schrijver/DJ Lander Lenaerts, die ook al zo belangrijk was voor het zeer prettige Hip Holland Hip van vorig jaar, is wederom een uitstekend resultaat. Deze opnamen zijn geweldig, je hoort aan alles dat de sfeer waarin ze werden opgenomen uitstekend was. En de opnamen laten Goykovich op trompet in bloedvorm horen. Zo ook de muzikanten om hem heen.