Met dit album gaat ook bluesprominent Duke Robillard terug naar zijn Amerikaanse roots. Dit lijkt inmiddels een nieuwe trend, misschien ingegeven door het toenemen van de gemiddelde leeftijd van het muzikantenvolk. Robillard heeft al een lange en imposante carrière op zijn naam staan. In 1967 werd hij bandleider van de band Roomful of Blues en werkte hij samen met pianist Al Copley. In de jaren tachtig verving hij zijn vriend Jimmy Vaughn in The Fabulous Thunderbirds gedurende drie jaar. Ook is hij bekend als producer en nog meer van zijn sessiewerk met onder meer Jimmy Witherspoon, Joe Louis Walker, Snooky Prior, en Bob Dylan. Met Tom Waits heeft hij in de zomer van 2006 een tour gedaan die erg succesvol was. De opnames hiervan zijn wijd verbreid als bootleg.

Robillard is opgegroeid met blues, ragtime, vroege jazz, country, swing, folk. The Acoustic Blues & Roots of Duke Robillard is daarom vooral een hommage aan de vroege Amerikaanse rootsmusic. Het is zeer te waarderen dat musici als Robillard, maar ook Warren Haynes en Jeff Healy zich sterk hebben gemaakt om dit materiaal vast te leggen.

We krijgen 18 tracks te horen die nagenoeg allemaal geschreven dan wel opgenomen zijn vanaf de jaren twintig t/m de jaren veertig van de vorige eeuw en enkele nummers van de hand van Duke Robillard zelf. Een uitzondering is het countryachtige Evangeline dat geschreven is door Robbie Robertson, maar klinkt alsof het ook uit de eerder genoemde tijdsperiode komt. De track wordt prima vertolkt gezongen door Sunny Crownover.

De eerste is track is het bekende instrumentale My Old Kentucky Home dat wat mij betreft langer dan 1.25 min had mogen duren. Daarna gaat Robillard over in het swingende Big Bill Blues van de hand van Big Bill Broonzy. I Miss My baby In My Arms zou zo uit de vroegere serie The Singing Dective kunnen komen!

Een aantal nummers van deze plaat heeft een wat melige inslag, maar zodra het op echte blues zoals Left Handed, I’m Gonna Buy Me a Dog (live), Someday Baby, Take a Walk With Me aankomt is Robillard onnavolgbaar. Het album sluit af met het grappige instrumentaaltje Ukulele Swing.

Robillard hoeft zich allang niet meer te bewijzen, maar laat hier zijn veelzijdigheid horen en blijft inderdaad dicht bij zijn roots Dit album gaat zeker zijn weg vinden naar de fans van Duke Robillard, maar ook naar de liefhebbers van Americana en akoestische blues.