×

Recensie

Alternative

02 september 2019

Dude York

Falling

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Hardly Art

Falling Dude York Alternative 3.5 Dude York – Falling Written in Music https://writteninmusic.com

Op Sincerely leek het Amerikaanse trio Dude York de perfecte balans te hebben gevonden tussen vleugjes glamrock en vooral een grote dosis 90’s poppunk. Dikke riffs, aanstekelijke refreintjes, bombast en mierzoete suikerspinnen vol naïeve en/of nostalgische gevoelens. Niets nieuws, maar de uitwerking was er één om bewondering voor te hebben. Die stond namelijk als een huis. Ondertussen zat de band niet stil en kwam in 2018 met een heuse kerstplaat en gooide er in 2019 nog een kort EPtje achteraan.

Met Falling is er dan de echte opvolger. “Never change a winning team” was ons devies, maar met dit album is er eigenlijk best veel veranderd. De grootste verandering is dat bassist Claire England en gitarist Peter Richards ongeveer evenveel leadvocalen voor hun rekening  nemen, waar Engeland op Sincerely in maar slechts twee liedjes de hoofdrol opeiste. Haar liedjes kenmerken zich door vet aangezette riffs, aanstekelijke refreintjes en de poppunk vibe die we inmiddels wel kennen. Vaak wordt daarbij de titel van de song luidkeels gezongen, zodat er in ieder geval geen vergissing kan zijn over welk liedje er nu eigenlijk speelt. De formule werkt nog steeds, maar het is precies dat geworden: het herhalen van een trucje, omdat het werkt. Aan het begin van de alinea zeiden we nog “Never change a winning team”, maar de verrassing is er hier wel af en zo is die poppunk kant van Dude York een beetje saai en voorspelbaar geworden. Dan de liedjes van Richards, die doen eigenlijk wel wat nieuws en de afwisseling zorgt dat het album interessant blijft. Zijn bijdrages gaan van janglepop in Box, naar de lekker aanstekelijke glam-disco in Only Wish en synthpop in :15 . Zijn liedjes zijn niet per definitie leuker, maar zeker wel gevarieerder.

Toch schuilt ook in die afwisseling tussen leadvocalen weer voorspelbaarheid, als England haar liedje heeft gezongen weet je dat Richards aan de beurt is. Dus ook de stijlwisseling tussen punk en de meer experimentele pop van Richards komt bnergens als ene verrassing. Zeker niet als ook deze liedjes vol zitten met diezelfde dikke riffs als we al gewend zijn. Zo moeten we op Falling concluderen:  Dude York kan een leuk “trucje” en doet dat misschien wel zelfverzekerder en meer gebalanceerd dan ooit. Helaas betekent het wel dat het nergens meer de impact heeft van eerder. Goed is het gelukkig nog steeds, zonder twijfel.



  1. Longest Time
  2. Box
  3. I'm The 1 4 U
  4. Should'Ve
  5. Only Wish
  6. Unexpected
  7. How It Goes
  8. Falling
  9. Doesn't Matter
  10. Let Down
  11. : 15
  12. Making Sense
  13. Dgafaf (I Know What's Real)