×

Recensie

Rock

31 oktober 2022

Dry Cleaning

Stumpwork

Geschreven door:

Uitgebracht door: 4AD

Stumpwork Dry Cleaning Rock 4 Dry Cleaning – Stumpwork Written in Music https://writteninmusic.com

Kinderen hebben het vermogen om de gehele omgeving in zich op te nemen, zonder hierbij de essentiële zaken van de bijzaken te filteren. Gewoon beschrijvend benoemen wat er om je heen gebeurt. Hoe ouder je wordt, hoe sneller die onbevangen onzinnigheid verdwijnt. Dat je daarmee tevens een stukje fantasierijk observeren opoffert is een natuurlijk proces. Volwassenen verliezen die binding met die innerlijke reinheid tenzij je Florence Shaw heet en zangeres van de Zuid-Londense Dry Cleaning postpunk band bent.

Waarom wil men maar begrijpen en verklaren wat er in iemand omgaat. Tegenwoordig durft men niet meer in zichzelf te praten omdat de maatschappij je dan als raar en wereldvreemd wegzet. Florence Shaw keert haar innerlijk binnenstebuiten en geeft die alsmaar opstapelende woordenschat een vluchtende uitweg naar buiten. Voor haarzelf zo vanzelfsprekend als maar zijn kan. Het leven is op het luchtig ademende Stumpwork, de opvolger van de zompige New Long Leg gitaarplaat nog steeds een volgekrabbeld notitieboek. De liedjes zijn niet meer dan een grafisch licht geschetst raamwerk, zonder al teveel logica en zonder enige structuur vorm.

Dry Cleaning ontwijkt zoveel mogelijk die verbale onderhuidse spanningen en verkent het poëtische straatpunkdichter speelveld. De droog mijmerende Florence Shaw slentert slaapdromerig door de winkelwijken van de Britse hoofdstad, belandt vervolgens in de schimmige achterbuurten, laat de nacht langzaam het verblindende daglicht uitschakelen, en wacht geduldig op een nieuwe dag. Stumpwork heeft iets therapeutisch verzachtends, een berustend in trance rakende mindfulness proces zonder een tastbaar gemeend einddoel. Stumpwork is film noir duister, freejazz verbaal brutaal, neurotisch emotieloos verhalend en net zo eigenzinnig als het lastig te plaatsen debuut. Moeten we eigenlijk wel in hokjes denken? Of accepteren we nu dan eindelijk die artistieke kunstenaarsvrijheid.

Die dwarse tegendraadse freejazz invloeden zitten hem ook in de aarzelende infiltrerende blazerspartijen. Ook Dry Cleaning overstijgt die recht toe recht aan arbeidersfelheid en stelt zich aan die grenzeloos magische new wave ideologie bloot. Postpunk slacker Florence Shaw verwoordt de vlakke wereldse verbijstering welke steeds verder in de waanzin en het onbegrip van het menselijke handelen wegzinkt. We raken op alles de grip kwijt; vriendschappelijke relaties, het oververhitte klimaat en de daaruit voorkomende deprimerende natuurverschijnselen. We zijn zelfs niet meer in staat om voor onze huisdieren te zorgen. We bekijken in gevangenschap gehouden insecten, die machteloos in een glazen pot opgesloten zitten. Of identificeren wij onszelf juist aan deze slachtoffers, omdat we in onze eigen bubbel voortleven, het sociale pandemie isolement.

Het is de ondankbare taak voor John Parish om die wanorde te ordenen, en vreemd genoeg lukt het hem ook nog om structuur in het geheel te brengen. Dat beklemmende gevoel komt nog het sterkste bij het grimmige Kwenchy Kups boven drijven. Florence Shaw is het uitsprekende waanzinnige demente geweten van de aarde. Onsamenhangend in gekte en verval uit elkaar vallend. Het zomerse opwarmingseffect maakt van Anna Calls from the Arctic een koortsige zonnesteektrack. Seventies spacefunk stuitert door het psychedelische Hot Penny Day heen. Titeltrack Stumpwork is dromerig, vals ontstemde gitarensnaren maken van No Decent Shoes for Rain een gigantische puinhoop, de verdwaalde Don’t Press Me blokfluit wordt als een verloren zoon binnengehaald.

Met de herhalende duistere Liberty Log bas riffs van Lewis Maynard gaan we de laatste fase in. Alle ingehouden spanningen komen in het uitluidende Tom Dowse gitaarspel vrij. De stabiliteit van ritmisch wonderkind Nick Buxton borduurt de weerhaken passend aan elkander. Met de laatste stuiptrekkingen slaat Tom Dowse zich door Icebergs heen. Dry Cleaning is ruimschoots geslaagd om die lastige tweede plaat met een ruime voldoende af te leveren. Stumpwork mist echter wel die urgentie van het New Long Leg debuut. Het begint steeds meer op echt werk te lijken, en dat is nou juist die verraderlijke valkuil. Door de relaxte houding is het net een tikkeltje saaier en nietszeggender geworden. Geen chemische alchemistentovenarij meer, maar wel een acceptabele reproductie.



  1. Anna Calls from the Arctic
  2. Kwenchy Kups
  3. Gary Ashby
  4. Driver's Story
  5. Hot Penny Day
  6. Stumpwork
  7. No Decent Shoes for Rain
  8. Don't Press Me
  9. Conservative Hell
  10. Liberty Log
  11. Icebergs