In 2009 brak The Drums door met Summertime!, een zonnige indiepop-ep vol new wave en surfinvloeden. Vele media voorspelden een grote toekomst voor de band uit New York. Dat liep toch even anders. Ondanks een aardige track hier en daar, stelden de albums van de groep toch wat teleur.

Met Encyclopedia lijkt de band, die feitelijk alleen bestaat uit Jonathan Pierce en Jacob Graham, het heilige vuur weer een beetje te hebben teruggevonden. De heren kozen voor een stevige, wat donkere sound die er in ieder geval voor zorgt dat de muziek niet zo gemakkelijk vervliegt. De singles staan keurig vooraan: Magic Mountain, is een grillige en avontuurlijke track die in de verte wat aan The Cure in haar psyschedelische jaren doet denken, een gedurfde opener. De liefde voor reverb van Pierce en Graham geeft deze song (en veel andere) echter een onmiskenbaar Drums-tintje.  Werd Magic Mountain nog met gemengde gevoelens ontvangen hier en daar, de andere single, I Can’t Pretend – bitterzoete, raspende zweefpop – riep positievere reacties op.

Veel tracks op Encyclopedia vallen te omschrijven als een stevige uptempo mix van waverock, synthpop, surf en dance. Kiss Me Again, met zijn stoere ritmetandem schurkt tegen donkere dance aan maar mist een goede zanglijn. Dat gaat beter op Let Me, een zelfverzekerde liefdesverklaring, gegoten in een betere, meer dwingende compositie. En ook Face Of God is zo’n typische ‘Drums-anno-2014-track’. Pas als de band met écht sterke melodieën komt ga je er echt voor zitten:  There Is Nothing Left zit vol memorabele zanglijnen en is het soort tijdloze romantische poprock dat in allerlei variaties als vijftig jaar gemaakt wordt.

Als de band wat terugschakelt is het resultaat niet altijd even geslaagd: na een galmend postpunk-intro ontaardt Break My Heart in een wat klagerige ballad. Wild Geese is gelukkig wat beter. De vintage synthesizerpop van deze albumafsluiter doet wat denken aan onze eigen Lola Kite. En met I Hope Times Doesn’t Change Him weet The Drums de oren helemaal te doen spitsen: stemmige, pakkende en elektronisch getinte pop die terugvoert naar pakweg 1983. Bijna schaamteloos retro, schaamteloos romantisch maar ook heel erg prettig.

The Drums hebben zich met Encyclopedia weer aardig weten te hervinden. De stevige, eigenzinnige sound wijst op zelfvertrouwen. De grote toekomst die de band vijf jaar geleden werd toegedicht is met dit album echter niet veel dichterbij gekomen. Daarvoor is de plaat niet sterk genoeg. Aan de andere kant: het album huisvest een handvol songs die eindelijk weer eens getuigen van de potentie van The Drums. En dat is fijn om te weten.