Laatst schreven we op WiM het album van Flatfood 56 de lucht in. Een band die opereert in het straatje van Dropkick Murphys en daar toch een behoorlijke eigen draai aan geeft. Nog steeds vind ik dat zo’n beetje de beste plaat die in deze stijl is uitgekomen, maar een feit blijft dat de Dropkick Murphys ‘a league of their own’ zijn.

Going Out In Style is een concept-album geworden dat het verhaal vertelt van de fictieve Ierse immigrant, Cornelius Larkin, die als hij dood is terug kijkt op zijn leven. Concept-albums zijn veelal strontsaai, maar niet in het geval van dit zooitje ongeregeld uit Boston. Hang ‘em high zet de feest toon in en met gemak knallen ze daar met de titeltrack nog eens over heen. Dat niveau blijft gehandhaafd over de gehele linie. Er wordt geregeld gas terug genomen, maar toch heb je bij ieder nummer de drang om in te haken en vooral veel te drinken.

Gaandeweg hun carrière hebben de Keltische invloeden de overhand genomen. De band klinkt steeds meer als The Pogues met punk-invloeden. De doedelzakken en de banjo hebben de gitaar behoorlijk weggedrukt. Maar dat de band inmiddels een serieuze speler is blijkt wel uit het feit dat niemand minder dan Bruce Springsteen mee doet op Peg O’ My Heart. Dan heb je het toch ver geschopt. Ook Fat Mike (NOFX) en Chris Chaney (The Living End) leveren hun bijdrage.

Sunday Hardcore Matinee, Climbing A Chair To Bed, The Hardest Mile, het is stuk voor stuk genieten van deze feestnummers. Het is een dikke fun plaat en daar is niets mis mee!