Even luisteren, volstaat om te beseffen dat we hier met een begaafd storyteller te maken hebben. Zijn  voornaamste werkterrein blijft Texas met Austin als uitvalsbasis. De nieuwe thuishaven van Douglas Greer situeert zich het barrière riff in de Golfkust, op Galveston Island beseft hij sterker dan ooit de nefaste invloed van de klimaatverandering.” The devil’s in the water, the poor man destroyer, he’s over the stormwall he’s having his way, fifty years of living wiped out in an hour”, dat zijn de onheilspellende openingszinnen die Greer op fiddletonen van Richard Bowen en accordeontonen in de titelsong debiteert.

Geen dolgedraaide doemfantasie, gezien de huidige evolutie helaas een wellicht onafwendbaar scenario dat eerder berustend klinkt. Het is één van de haarscherpe observaties van de Texaan zoals die eveneens op Baja Louisiana terug te vinden zijn. Dat is ondertussen vier jaar geleden en Greer keerde terug naar Austin, in de Congress House Studio verzamelde producer en multi-instrumentalist Mark Hallman opnieuw een stel doorgewinterde muzikanten zoals gitaristen Bradley Kopp en David Grissom.

Grissoms splijtende snarenspel kleurt My Bible and My Gun, een epos met in de hoofrol twee onwrikbare fundamenten van de Amerikaanse samenleving die meer dan ooit een splijtzwam in de al verdeelde samenleving  van de VS werpen en door Greer aan de kaak gesteld worden in onstuimig rockende country zoals we die we ons van Steve Earle herinneren. Ride That Dragon tapt uit hetzelfde rebelse vaatje met soepel gespierd gitaarwerk van Kopp die in het sarcastische Million Beers op zwierige twang overschakelt. Na het meer ingetogen Like A Glove en het op bluegrass opstomende As Real As Me, een  uiterst  geschikte stomper voor de rustieke plankenvloer van de saloon, leidt Grissom opnieuw de dans in Grown Man.

Greer snijdt naast persoonlijke onderwerpen uit zijn dagboek en directe omgeving ook de universele thema’s aan en gaat daarbij actuele twistpunten geenszins uit de weg. Als die verhalen dan nog met weliswaar traditionele maar geïnspireerde oerdegelijke instrumentatie worden omringd kom je in het geval van Douglas Greer in de buurt van het betere, rockende Texaanse troubadourswerk.