Met het heerlijk avontuurlijke album Java wist Dijf Sanders twee jaar terug hele volksstammen in beweging te krijgen. Met een diep gewortelde basis in de traditionele Indonesische muziek bouwde hij met elektronica machtige nieuwe muzikale landschappen. Voor zijn nieuwe album Puja liet hij zich inspireren door de Nepalese, Tibetaanse, Chinese en Indiase cultuur en dat biedt wederom een waanzinnig krachtige muzikale ondergrond.

Net als op Java werd de basis van alle muziek gelegd door Sanders. Hij creëerde met soundscapes en drijvende beats, een samensmelting van electronic sounds en samples van authentieke klanken, stemmen, zang en instrumenten, een fleurig gekleurd palet aan klanken waar muzikale vrienden drummer Simon Segers (De Beren Gieren, MDC III), saxofonist Matthias de Craene (Nordmann, MDCIII) en sitarspeler Nicolas Mortelmans mooi op aan konden aanvullen.

Puja is een heerlijk overladen muzikaal festijn geworden. De muzikale geest van Sanders is een schathemelrijke en de sferen die hij ook nu weer optrekt gaan van opwindend en open naar donker, bezwerend en verontrustend. Juist die vervreemdende klanken, gebaad in zware elektronica die dan weer gelardeerd worden met aan mantra’s gelijke stemmen, maken Puja weer zo verwarrend mooi.

Net als Java is ook Puja een echte luistertrip. Een album waarop de sferen steeds weer veranderen maar waar de tracks coherent op elkaar aansluiten. Van diepe grooves naar onheilspellende soundscapes met vervormde stemmen en via lekker aanstekelijke melodielijnen vol world-invloeden tot aan pure straatopnamen zodat je steeds duidelijk weet waar de inspiraties vandaan kwamen. Het menselijke en de traditionele stemmen, instrumenten en klanken tegenover de dwarsheid en melancholische elektronische klanken.

En wat klinkt die sax van de Craene toch altijd heerlijk over de drums van Segers. Prima keuze van Sanders om hen te vragen en straks ook mee op tour te nemen.

Veel te veel mooie tracks op dit album ook weer. Favorieten zijn momenteel het lekker dikke en heerlijk aanstekelijke Hanuman, de diepe klanken van Citipati, het door sitar gedreven en op spanning drijvende Mahakala, de fraaie vrouwenzang in Kali, het geweldige Santoshi Mata en het bedwelmende Lakshmi.

Wat een heerlijk muzikaal avontuur zoekt Sanders toch altijd weer. Puja is een album dat, net als Java, na een aantal luisterbeurten pas echt goed op z’n plek valt. Maar wat een fijn gevoel als dat dan weer gebeurt en je de volle glorie van de composities te pakken hebt.