Ruim twee jaar is het geleden dat we Diana Jones nog eens aan het werk zagen, in de volgepropte foyer van het Herentalse cultuurhuis ‘t Schaliken beleefden we tijdens een middagconcert haast ademloos  hoe deze getalenteerde folkdiva het door de rurale Appalachen traditie gekleurde repertoire naar een hoger niveau tilde met een set opgebouwd met een dwarsdoornede van haar repertoire. Twee jaar voordien was er Live In Concert, een officieus overzicht van oudere concerten. Wellicht worstelde Jones toen al met een hardnekkig writersblock, haar recentste studiowerk Museum Of Appalachia Recordings, dateert uit 2013. Het blijft overigens ook  al een tijdje wachten op nieuw werk van illustere conculega’s zoals Iris Dement en Gillian Welch, die doorbrak weliswaar recent de stilte doorbrak met All The Good Times een fijne collectie covers.

De rampzalige verkiezingsuitslagen van 2016 hadden een verlammende uitwerking op de creativiteit ook de met gezondheidsproblemen worstelende Jones vond geen antwoorden. Als ze in de herfst van 2018 terugkeert naar New York  ontmoet ze Emma Thompson, de gelauwerde Britse actrice en scenariste die zich naast acties in voor het klimaat engageerde in humanitair werk. Haar inzet voor vluchtelingen problematiek inspireerde Jones en dat resulteerde in de songs die we nu met enige vertraging beluisteren op Song To A Refugee.

Jones brengt met haar opmerkelijke akoestische fingerpicking  en markante, wat nasale stemtimbre verhalen over onthechting en onrechtvaardigheid en eindeloze omzwervingen, niet alleen in de titelsong. We Believe You is een erkenning en warme ondersteuning. Naast Jones uiten Steve Earle, Richard Thompson en Peggy Seeger beurtelings hun oprechte bekommernis en betrokkenheid.

Mama Hold Your Baby en Santiago zijn indringende getuigenissen gebouwd op treurige vioolklanken. Dat instrument is alomtegenwoordig, naast de gebruikelijke akoestische snarenbijdrage en roept een vertrouwde countryfolksfeer op in verhalen die een meer universele thematiek uitdragen. Daarbij krijgt Jones steun van andere vrouwen, in Ask A Woman horen we de harmonische samenzang Chapin Sisters. Where We Are is een schrijnende passage waarbij de zangeres zich met een onwaarschijnlijk onmenselijk, helaas realistisch, verhaal verplaatst in de getraumatiseerde ziel van een Mexicaans vluchtelingenmeisje.

Diana Jones weet op haar zesde langspeler op onnavolgbare wijze haar sociaal engagement in de vertrouwde familieverhalen open te trekken in een ruimere context. Immense humanitaire problemen en uitzichtloze situaties die de wereld in hun greep houden worden onveranderlijk zonder misplaatst sentiment in weergaloos songwerk verpakt.