DeWolff
Tascam Tapes
DeWolff blijft zich muzikaal razendsnel ontwikkelen. Maakte de band aanvankelijk naam met klassieke hardrock cq bluesrock (Deep Purple, Cream), nu is raw psychedelic Southern rock’ hun credo. Misschien ook een knipoog naar hun Limburgse roots? Tascam Tapes is een zeer verrassend, gevarieerd en sterk album geworden.
De band, opgericht in 2007, door de op dat moment nog piepjonge zanger/gitarist Pablo van de Poel, broer/drummer Luka van de Poel en Robin Piso op toetsen en zang. Hun debuut was al spectaculair, alsof ze onder een omvallende platenkast terecht waren gekomen. Sindsdien is de band enorm door blijven groeien. Degenen die dachten dat het een soort eendagsvlieg zou blijven kregen dik ongelijk. Boven alles klinkt DeWolff als DeWolff: een excentrieke en flink hard rockende jonge band die in een mum van tijd zes succesvolle platen en een live album uitbrachten.
Live staan ze garant voor een mengelmoes van onuitputtelijke energie, muzikaal vakmanschap, aanstekelijk enthousiasme en ‘play-like-its-your-last-show’-mentaliteit. Zelfs de legendarische Deep Purple bassist Roger Glover verklaarde onder de indruk te zijn van de band. Daarbij kleden de jongemannen zich nog geheel in seventies jasjes en overhemden. Oude zielen in jonge lijven misschien?
Tascam Tapes is opgenomen tijdens het toeren door Europa, waarmee ze verder het experimentele pad op gaan. Lekker stuiterend funky ook. Waar deze gasten hun inspiratie en ideeën ook vandaan halen, het wordt nergens doorsnee en de composities zijn sterk. Een rauwe funkende bluesende, gruizige sound met de nodige ‘vintage’ geluidseffecten. De twaalf nummers vervelen geen van alle, van opener Northpole Blues tot afsluiter Life In A Fish Tank. Blood Meridian I doet wel denken aan het werk van collega-eclecticus Beck. It Ain’t Easy en Rain zijn eerder vintage soul, met geweldige koortjes. Qua instrumentbeheersing hoeven ze voor niemand opzij te gaan, zonder in gefreak te verzanden.
Voor blues zijn ze evenmin benauwd (Made It To 27, Let It Fly) en wat een lekkere neuzige sounds tovert Pablo uit z’n Gibson-gitaren. In Awesomeness Of Love treedt hij zelfs in de (enorme) voetsporen van de bluesreus Albert King. Love Is Such A Waste spreekt het vorige nummer direct tegen, maar ja, zo is het leven. Am I Losing My Mind zou zo een vergeten 60-ies klassieker kunnen zijn.
DeWolff tovert op dit album de ene geniale melodie na de andere te gekke break, of maffe wending tevoorschijn. Tascam Tapes zal wellicht weer een grote stap voorwaarts blijken.